Κάποιος μπορεί να μιλήσει για υποκειμενικότητα, όμως προκειμένου να υπάρξει "υποκειμενικότητα" πρέπει πρώτα να υπάρχει η "αντικειμενική" αλήθεια. Θέλουμε να αποδείξουμε την ύπαρξη της αντικειμενικότητας ή να την προϋποθέσουμε ;
Απαραιτητο βοηθημα προς γονιμο και φιλόσοφο πνευμα (ναι, για σενα λεω).
Επι τροχαδην, γνωσις δυνατη ει μη παρα φυσεως δεδομενης αναλοιωτου και αμεταβλητου, τα αισθητα δηλ. τα αντικειμενα εμπειριας υποκεινται σε συνεχεις μεταβολες, γνωσις μεταβολων συνεπαγεται μεταβλητη γνωσις, γνωσις που μεταβαλλεται και κινειται προς αντιθετον γνωσην ουκ εστι γνωσις τελους αλλ’ ατελειας, αυτό εκφραζει γενικως η επιστημη, δηλ. επιστημη =γνωσις μεταβολων, τα αντικειμενα εμπειριας, τα αισθητα, σημερα ετσι, αυριο αλλιως, μεθαυριο ετσι κι ετσι, μετα ετσι κι αλλιως καταναλωσις επ’ απειρον ανευ της ουσιας, σημερα νερο, αυριο παγος, κατοπιν ατμος, η ουσιαστικη γνωσις χρειαζεται μονιμο και αμεταβλητο χαρακτηριστικο, δηλ.γνωσις ουσιας (=φυσεως) του ανθρωπου δεν προερχεται απο αναστημα, χρωμα ματιων, αυτά είναι μεταβλητα, αισθητα, αλλα ανθρωπος θνητος ων, μονιμο χαρακτηριστικο ακομη και στον Σειριο

Ο Καντ γνωσιολογικως ειναι οπαδος της προτεροδοξιας, apriorismus, αυτό εχει σχεση με την προυποθεσην σου, δηλ. συμφωνα με τον Καντ η εμπειρια της γνωσεως προυποθετει γνωσην λογικων τυπων υφισταμενων εκ των προτερων και εκτος πασης εξωθεν εμπειριας, με αναγκαστικη ισχυ.
Το δεύτερο σκέλος αποτελεί το γεγονός ότι δεν έχουμε σαφή και κοινώς αποδεκτό ορισμό για την έννοια της "ύπαρξης".
Ορθη παρατηρησις, η υπαρξις διαλυεται εις την ανυπαρξιαν, δηλ. στο αντιθετο, αυτο το οποιον φερει υπαρξην φερει υποχρεωτικως και ανυπαρξιαν, αυτό το οποιον εχει εν αυτω την υπαρξην, δηλ. το αυθυπαρκτον, δεν υποκειται σε ανυπαρξιαν, δεν εχει αντιθετον, υπαρχει από μονο του όχι από καποιο άλλο, ο ανθρωπος υπαρχει χαρην κατι αλλου, δηλ. χαρην συζευξεως των γονεων μου υπαρχω εγω, μονον ο θεος υπαρχει πραγματικως και απρουποθετως.
Όταν δε βρίσκεται κανένας παρατηρητής στο σύμπαν, αυτό υπάρχει ή όχι ;
Το ερωτημα σου εχει δωσει από μονο του την απαντηση. Το συμπαν υπαρχει ακομη και όταν δεν βρισκεται κανενας να το παρατηρει. Πληρες το ερωτημα είναι το εξης : όταν δεν βρισκεται κανενας παρατηρητης στο συμπαν
που υπαρχει, αυτό υπαρχει ή όχι ;; δηλ. δεχεσαι εξ αρχης ότι υπαρχει συμπαν, στη συνεχεια εξεταζεις υποθεσην ότι δεν υπαρχει παρατηρητης μεσα στο συμπαν, εάν εξαγεις συμπερασμα δεν υπαρχει παρατηρητης δεν υπαρχει συμπαν, αναιρεις την αρχη που εθεσες, δηλ. παραβαινεις τον καθολικο νομο της μη-αντιφασεως, ένα πραγμα δεν μπορει συγχρονως να είναι και να μην είναι, δεν μπορει συγχρονως το συμπαν να υπαρχει και να μην υπαρχει, το συμπερασμα όμως που βγαινει είναι ότι δεν γινεται να υπαρχη συμπαν αλλα να μην υπαρχει κανενας παρατηρητης του συμπαντος, εφ’οσον υπαρχει συμπαν υπαρχει και παρατηρητης.
Αν όχι, και λαμβάνοντας υπόψη ότι η αντικειμενικότητα "υπάρχει" και χωρίς παρατηρητή, τότε ποιό το νόημά της ;
Το νοημα της είναι ότι δεν εχει νοημα. Αντι-κειμενο σημαινει το ευρισκομενο εξω και απεναντι, αλλα εξω και απεναντι από τι ;; εαν ευρισκεται εξω και απεναντι από το τιποτα, τοτε δεν πρεπει να λεγεται ουτε ότι αυτό ευρισκεται καπου (=κειται), ουτε ότι είναι εξω και απεναντι, δεν ευρισκεται πουθενα σημαινει δεν ευρισκεται καπου σταθερα, ευρισκεται πουθενα δεν σημαινει τιποτα, απορριπτεται.
Δεν σε εννοώ .. Care to elaborate ? 
Δενδρο είναι αφηρημενη εννοια, δεν παρατηρεις δενδρο, παρατηρεις κυπαρισσο, σκεφτεσαι όμως δενδρο, η σκεψις είναι απομονωσις εκ της παρατηρησεως,
αλλα τωρα
του υπνου σημανε η ωρα,
αντε και καλη χρονια με τα ξανθα και μελαχρινα συμπαντα παρατηρησεως
