Υπάρχει μόνο ένας αποδεκτός τρόπος να γίνονται debates για μένα.
Κλειδώνεις σε ένα δωμάτιο τους 10 κορυφαίους δημοσιογράφους όλων των πολιτικών ρευμάτων να βγάλουν ερωτήσεις.
Μαζεύεις τους αρχηγούς όρθιους, και με ακροατήριο. Και τους τις απευθύνεις. Χωρίς προετοιμασία, χωρίς τετράδιο χωρίς τίποτα.
Όσο για τα χαρίσματα των αρχηγών.
Ο Κωστάκης έγινε Κώστας Καραμανλής, προσεχώς κι ο Γιωργάκης θα γίνει Γιώργος Παπανδρέου.
Το 1994-95 η Χ.Τρικούπη γέλαγε με τον Καραμανλή. το 2007-8 η Ρηγίλλης γέλαγε με τον Παπανδρέου.
Ο κόσμος έδωσε λευκή επιταγη το 2004 στον Καραμανλή και πήρε τα @@...
Ο κόσμος δίνει πλέον δεύτερη λευκή επιταγή στον Παπανδρέου (σύμφωνα με τα γκάλοπ) και περιμένουμε την έκβαση...
Ο νεαρός και φιλόδοξος Καραμανλής των 90s έχει γίνει ένας λαϊκός τύπος που ιδρώνει, φωνάζει, ειρωνεύεται και περνάει κρίση ειλικρίνειας.
Ο πρώην υπουργός Παπανδρέου, χωρίς να κάνει ιδιαίτερη αντιπολίτευση, κατάφερε να θεωρείται καταλληλότερος από τον Super-Καραμανλή, και το ΠΑΣΟΚ να βρίσκεται κατα μέσω όρο 5 μονάδες από τη Νέα Δημοκρατία που ανέλαβε να μας λυτρώσει το 2004.
Στις εκλογές του 2004 το benchmark ήταν μια σχετικά "επιτυχημένη" κυβέρνηση (λέμε τώρα)με ένταξη στην ΟΝΕ, έργα, Ολυμπιακούς κλπ (ξανα-λέμε τώρα) που "πουλησε" τους πολίτες και εφάρμοσε αντιλαϊκή πολιτική και έκανε διάφορα δημοσιονομικά μπάχαλα.
Στις εκλογές του 2009 το benchmark είναι μια κυβέρνηση που τους τελευταίους 24 μήνες είναι στο ρελαντί και τη φρενάρει ο αέρας.
Χωρίς να προτείνω κάποιον από τους 2 σαν επιλογή, θεωρώ ότι το πασοκ αυτή τη στιγμή σαν κυβερνόν κόμμα μπορεί να είναι μόνο καλύτερο από τη ΝΔ. Αυτο ομως δεν εξασφαλίζει ότι ότι θα είναι αρκετά καλό.
Το κριτίριο "μη χειρον βέλτιστον" λοιπόν, νομίζω ότι γέρνει προς τον Παπανδρέου ο οποίος δεν είχε την ευκαιρία να αποτύχει.
Βλέποντας όμως τα πρόσωπα που απαρτίζουν το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, τους ηθοποιούς, τραγουδιστές, αθλητές, μοντέλα κλπ. κλπ. αναρρωτιέμαι με ποιά λογική ο κόσμος ψηφίζει την Τσιντικίδου, το Βούρο και τον Βασιλείου και μετά περιμένει προκοπή.
Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν.