CrossRoad, αν και δεν γνωρίζω πολλά, έτυχε να αγοράσω ένα DVD με τον Eric Clapton και κάποιους άλλους μουσικούς το οποίο ήταν αφιέρωμα σε έναν νέγρο, ο οποίος ήταν άνθρωπος που αφορά τις Ρίζες των Blues. Κάπου έλεγε ότι ακουγόταν ένας μύθος, πως έφυγε από το χωριό του, συνάντησε το διάβολο και επιστρέφοντας μετά από καιρό, έπαιζε ΜΟΝΑΔΙΚΟ Blues με ακουστική. Τώρα ο Ερικ Κλάπτον αναφέρει, ότι κλείστηκε 2 χρόνια, αν θυμάμαι καλά, μέσα σε μια τεράστια μουσική δισκοθήκη που είχε μόνο Blues και προπονήθηκε εκεί στο feeling και το τρόπο του παιξίματος αλλά και στο να τα τραγουδάει. Μετά από όλα αυτά, σε κάποια κομμάτια που παίζουν μαζί με έναν άλλο επαγγελματία κιθαρίστα ο οποίος έπαιζε με Slide και οι 2 αναφέρουν, ότι ο συγκεκριμένος μαύρος έπαιζε με έναν τόσο ιδιαίτερο τρόπο που ναι μεν μπορούν να τον μιμηθούν αλλά σε πολλά σημεία του είναι αξεπέραστος.Είναι δύσκολο ακόμη και γι αυτούς τους ίδιους να παίξουν με τον τρόπο που έπαιζε.
Επίσης με ένα άλλο παλικάρι που μιλούσα, ο οποίος ήξερα ότι είχε μάλλον όλη την ιστορία του Blues μέσα στους σκληρούς δίσκους του, καθότι μιλάμε για 45χρόνο, είχε μανία ακόμη και με τα πιο σπάνια αρχαία κομμάτια και με ένα κάρο διαφορετικές εκτελέσεις, έλεγε ότι σαν τους μαύρους δεν παίζει κανείς, είναι ο ρυθμός και η μουσική μέσα στο αίμα τους. Ιδιαίτερα αυτό το είδος μουσικής.
Το Dvd για το οποίο μιλάω παραπάνω είναι αφιερωμένο στον Bluesman Robert Johnson, μπορείτε να το βρείτε κάπου για να επιβεβαιώσετε τα όσα λέω.
Όσο για την καλή κιθάρα, τον καλό ενισχυτή, την ψυχή και τα δάχτυλα, όλα χρειάζονται.
Τα εφφέ προσφέρουνε σίγουρα κάτι διαφορετικό και παραπάνω.
Κάποιοι άνθρωποι όμως είναι πολύ ιδιαίτεροι και ξεχωριστοί σε αυτό που κάνουν.
