Τέλος, φράγκα θα πάρεις από εκεί που υπάρχουν φράγκα. Δεν θα επενδύσεις σε αυτούς που πωλούνται και μάλιστα είναι δανεισμένοι, αλλά σε αυτούς που αγοράζουν ή όπως είπα και σε άλλο ποστ, ρίξε τα χρήματα σου σε χώρες που μετράει το ευρώ περισσότερο από το δικό τους νόμισμα, σε επιχειρήσεις. Κάνε Βραζίλη παρέα, άλλες χώρες που πουλάνε πολύ φθηνά υλικά και πούλα στην Ευρώπη με κάποιο κέρδος που θα ορίσεις. Τρόποι υπάρχουν πολλοί, αν έχεις κεφάλαιο, όρεξη για τρέξιμο και πάντα το ενδεχόμενο ρίσκου.
Δεν υπονοούσα σε καμία περίπτωση να επενδύσουμε στον "Τιτανικό" (χαρακτηρισμός που έδωσε ο πρωθυπουργός), αναρωτιόμουν για το σκεπτικό του papous. Αυτό που προτείνεις είναι πολύ λογικό, προσωπικά έχω κάνει κάποια κίνηση στο εξωτερικό, με πολύ σκέψη και κόπο, και με διαρκές άγχος για τα αποτελέσματα. Προφανώς μια τέτοια λύση αποταμίευσης/επένδυσης δεν είναι για τον καθένα (που θέλει απλά ένα σωσίβιο για να σωθεί και να σώσει ότι μπορεί άμεσα και χωρίς πολλούς προβληματισμούς).
Προτείνω την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών δημόσιων εταιριών βιώσιμων ή/και στρατηγικής σημασίας, μέσω δημιουργίας λαϊκών συνεταιρικών κεφαλαίων συμμετοχών, που θα "χτυπήσουν" όταν και αν δοθεί ευκαιρία, κατά τα πρότυπα των συνεταιριστικών πιστωτικών οργανισμών (τραπεζών).
Περιμένεις να αλλάξουν τα πάντα μόνο και μόνο επειδή οι μετοχές θα δοθούν σε μικροεπενδυτές;
Για να πετύχει αυτό που λες, πρέπει:
- να θελήσουν να πουλήσουν τις μετοχές τους οι τρέχοντες επενδυτές, ή να τις αγοράσει με τη βία το κράτος (με λεφτά των πολιτών)
- να γίνουν οι εταιρίες βιώσιμες: να διαγραφεί το χρέος τους (δηλ να το πληρώσει το κράτος (με λεφτά των πολιτών)), να εκμηδενιστεί το έλλειμα και να αρχίσει να εμφανίζεται πλεόνασμα (πιθανότατα και με μείωση προσωπικού), να αλλάξει η οργανωτική δομή και να ξεριζωθούν οι συνδικαλιστές, να δίδονται επιχορηγήσεις ή/και δάνεια αν χρειαστεί, κλπ
- να αποσυνδεθούν από το χρηματιστήριο, ή να αλλάξει κανόνες το χρηματιστήριο και να μην επηρεάζεται από την εγχώρια και παγκόσμια αγορά (αδύνατο βέβαια)
- να απαγορευτεί η αγορά μεγάλου ποσού μετοχών από οποιονδήποτε (για να μην έχει κανείς μεγάλο δικαίωμα ψήφου)
- να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες
- να βρεθεί ένα σχήμα διοίκησης που να οργανώσει το χάος (γιατί όπου λαλούν πολλά κοκκόρια αργεί να ξημερώσει)
- να αλλάξει το πολιτικό σύστημα έτσι ώστε να ξεκινήσει και να συντηρήσει αυτήν την κίνηση, και να εγγυηθεί την μακρόχρονη ύπαρξή του (κανείς δεν έχει όρεξη για επισφαλείς επενδύσεις)
- κλπ (που δεν μπορώ να σκεφτώ τώρα γιατί είναι πρωί...)
Δηλαδή, καθόλου άμεση και απροβλημάτιστη λύση (για να μη πω ότι είναι σχεδόν αδύνατη) για να σώσουμε το κομπόδεμά μας.