Νίκο, μάλλον το εντελώς αντίθετο υποστηρίζει το άρθρο. Ότι φταίμε όλοι - όχι βέβαια με την έννοια της φυσικής αυτουργίας που πασσάρεται - ότι είμαστε καταπιεστές εν αγνοία μας.
Ιδού η μέθοδος: Οι "αγορές" οι οποίες καθορίζουν πλέον τις τύχες του κόσμου, δεν είναι άλλες παρά εμείς οι ίδιοι. Με τα ασφαλιστικά μας ταμεία, τα αμοιβαία μας κεφάλαια, τις καταθέσεις μας στις τράπεζες, τα δάνειά μας απ' τις τράπεζες, τις μετοχές μας, τα συμβόλαιά μας, τα στοιχήματά μας κλπ.
Τουτέστιν εμείς οι ίδιοι - οι ασφαλισμένοι του ανεπτυγμένου κόσμου - είμαστε που πιέζουμε τις κυβερνήσεις μας για να μας μειώσουν τους μισθούς, να καταργήσουν την πρόνοια, να μειώσουν τις συντάξεις, ν' αυξήσουν τα όρια συνταξιοδότησης. Με τον ίδιο τρόπο που τους πιέζαμε στο παρελθόν να κάνουν πολέμους, να εκμεταλεύονται παιδιά, να υποτάσουν αδύναμους.
Μα θα μου πεις σίγουρα: "Εγώ δεν κάνω τέτοιο πράγμα, αυτά τα κάνουν οι ισχυροί με το "ιδιωτικό χρήμα" που δημιουργούν". Όμως οι πυραμίδες δεν δημιουργούν χρήμα, απομυζούν το ήδη υπάρχον. Άρα κάθε κρίση ισοδυναμεί με ενδυνάμωση του συστήματος καταπίεσης, το οποίο σε έχει μπλέξει στα πλοκάμια του τόσο πολύ ώστε να καταπιέζεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου.
Όπως οι Βρετανοί ασφαλισμένοι που καταφέρονται εναντίον των οικονομικών μέτρων των ΗΠΑ κατά της ΒΡ, λόγω του ότι χάνουν μέρος των συντάξεών τους από την πτώση της μετοχής της, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις από την πετρελαιοκηλίδα στο ρεύμα του κόλπου και στο κλίμα της Βρετανίας, της Ευρώπης, και της ζωής τους εν γένει.
