Macmisias, στην οικογενεια που περιγραφεις υπαρχουν 2 μισθοι, καμμια σχεδον 4μελη οικογενεια σημερα δεν υπαρχει οπου η γυναικα να μην εργαζεται. Και αν υπαρχει τωρα, μεσα σε κανενα χρονο το πολυ δεν θα υπαρχει πλεον.
Συμφωνω οτι αυτοι που πρεπει να πληρωσουν -σχολιαζοντας παντα τα δεδομενα μετρα, και οχι τη συνολικη πολιτικη που θα επρεπε να ακολουθησουμε, γιατι τοτε παει πολυ μακρυα η βαλιτσα της κουβεντας- πρεπει να ειναι ανθρωποι με υπερογκες απολαβες και κυριως παρανομες απολαβες. Επισης συμφωνω με τα οσα λεχθηκαν για τους δημοσιογραφους.
Απο εκει και περα ομως, τιθεται και ενα θεμα του τι θεωρειται "υψηλος μισθος" και εαν αυτος σωστα δινεται στον εργαζομενο. Θα προσπαθησω να καταπιαστω αρχικα με το πρωτο. Ο υψηλος μισθος -και κατα συνεπεια και ο υπερογκος- καλως ή κακως, ειναι σχετικος του μεσου μισθου που πληρωνεται η πλειοψηφια του εργαζομενου κοσμου. Οταν λοιπον η πλειοψηφια (απο ολες τις ηλικιες - μιλαμε για μισθωτους παντα) παιρνει μεσο ορο κοντα στα 1500Ε -προχειρα- τοτε καποιος που παιρνει παραπανω, μπορει να θεωρηθει υψηλοτερα αμειβομενος απο το μεσο ορο. Προφανως το ζητουμενο ειναι παντα να προσπαθουμε την εξισωση προς τα επανω και οχι προς τα κατω, ομως τωρα σχολιαζουμε τα δεδομενα κυβερνητικα μετρα, οποτε συζηταμε de facto για μειωσεις. Δεν υποστηριζω οτι "καλα κανει και τα παιρνει" απο αυτους που παιρνουν και 2000 και 2500 μισθο, γιατι προφανως (στον ιδιωτικο τομεα) μιλαμε για ανθρωπους ειδικευμενους, εμπειρους, μορφωμενους, για να παιρνουν αυτον τον μισθο. Δεν συμφωνω ομως και καθολου με την πληρη απαξιωση σου προς "τη γενια των 700", που προφανως ειναι νεολαιοι και απειροι και ισως οχι ακομα εξειδικευμενοι. Οποιοσδηποτε δουλευει μισθωτο πενθημερο πληρες οκταωρο πρεπει να πληρωνεται τοσο ωστε να μπορει στοιχειωδως να αυτοσυντηρειται. Αν δεν το δεχτουμε αυτο, τοτε οχι στο '70, στο 1910 θα γυρισουμε να δουλευουμε 12ωρα για ενα κομματι ψωμι. Καποιος λοιπον που δουλευει φουλ 8ωρο, 5 μερες τη βδομαδα δεν δικαιουται να βγαζει τοσα ωστε να μπορει να νοικιασει μια γκαρσονιερα, να συντηρει ενα "παπακι", να πληρωνει τα παγια εξοδα του και να μπορει να παει κ ενα σινεμα 1 φορα την εβδομαδα, χωρις τη βοηθεια των γονιων του? Τι σημασια εχει αν ειναι 22 ή 32? Τα 700 ειναι πολυ λιγα και αδικα κατα τη γνωμη μου, ειδικα οταν με αυτα αμειβεται το πιο ζωτικο κομματι της κοινωνιας, οι νεοι που τωρα προσπαθουν να στησουν τη ζωη τους. Στο φιναλε ολοι απο καπου πρεπει να ξεκινησουν, αλλα με τοσο λιγο μισθο, δεν μπορεις να ξεκινησεις. Ο βασικος μισθος οφειλει να ειναι υψηλοτερος, ωστε να μπορει να καλυπτει τις βασικες αναγκες (γι αυτο εξαλλου ονομαζεται και "βασικος"). Επισης δεν μπορω να καταλαβω πως ειναι δυνατον να μειωνει καποιος τον βασικο μισθο, χωρις να μειωνει αναλογα και το κοστος ζωης - τοτε παλι ο "βασικος" μισθος δεν ειναι βασικος.
Ας δουμε και τον αλλο παραγοντα. Οσοι αμειβονται με υψηλοτερους απο το μεσο ορο μισθους, αξιζουν τα χρηματα που παιρνουν? Στον ιδιωτικο τομεα, πιστευω πως ναι, διοτι αν δεν αξιζαν δεν θα τα επαιρναν, ή θα ειχαν απολυθει. Στο δημοσιο τομεα ομως υπαρχουν πολλοι που δεν αξιζουν τα χρηματα που παιρνουν. Ειτε γιατι δεν εχουν τα προσοντα να ανταποκριθουν, ειτε γιατι εργαζονται σε τομεα υπεραριθμο οποτε δεν εχουν τι να κανουν και ξυνονται, ειτε γιατι απλα μπορουν να ειναι λιγοτερο παραγωγικοι ξεροντας οτι δεν τους κουναει τιποτα. Τα παραπανω ειναι αδικα. Εαν θελουμε να ειμαστε δικαιοι και να δουμε πανω απο το προσωπικο μας συμφερον, οφειλουμε να παραδεχτουμε οτι το δικαιο ειναι ολοι οι εργαζομενοι να εχουν τα ιδια δικαιωματα και υποχρεωσεις, χωρις φυσικα να παραγνωριζονται οι ιδιαιτεροτητες και ξεχωριστες αναγκες καθε κλαδου και κοινωνικης ομαδας. Δηλαδη, θα πρεπει και στο δημοσιο να επικρατησει καθεστως ιδιωτικου δικαιου. Ουτε μονιμοτητα, ουτε ημιαργιες ουτε παραλογες απαιτησεις. Κανεις σωστα και αποδοτικα τη δουλεια σου? Μενεις. Δεν την κανεις? Φευγεις. Δουλευεις σε τμημα που εχει αναγκη 5 ατομα και απασχολει 105? Οι 100 να πανε αλλου οπου χρειαζονται, ή αλλιως να βρουν αλλου δουλεια. Η "γενια των 700" αυτα τα λιγα λεφτα που παιρνει, τα παιρνει τουλαχιστον με την αξια της.
Συνεπως, οσον αφορα τα συμπερασματα σου, συμφωνω και εγω οτι δεν θελω να γυρισω στο 70 ή στην κατοχη, και επισης οτι θα πρεπει να κοιταμε το καλυτερο κι οχι το υπαρχουν και χειροτερα. Ομως δεν παυουν να υπαρχουν χειροτερα, και η θεση μας πρεπει να ειναι η κοινωνικη δικαιοσυνη, σε αντιθεση με καποιες συνικαλιστικες θεσεις. Οταν του αλλου δεν του φτανουν να ζησει, αυτον πρεπει πρωτα απολα να υποστηριξουμε και δευτερευοντος αυτον που δεν του φτανουν για να ζησει οσο καλα ζουσε. ΟΤαν δηλαδη γνωριζουμε ολοι ποσο επαχθεις ειναι οι συνθκες στην ιδιωτικη εργασια, ειναι υποκριτικο να γινονται τοσες διαμαρτυριες για τη δημοσια, απλα επειδη εκει "τους παιρνει". Η συνδικαλιστικη αντιμετωπιση "μαγκια μας που τα καταφερνουμε και κανουμε το Χ, Ψ, Ω" ως κλαδος, ασχετα με τους ορους εργασιας της υπολοιπης κοινωνιας πρεπει να σταματησει, και να δουμε το πραγμα συνολικα.