Όσον αφορά το ζήτημα της άμυνας της κοινωνίας δεν έθιξα ιδεολογικά ζητήματα. Εγώ αυτό που ισχυρίστηκα είναι το πολύ απλό, όπως εσύ δέχεσαι ότι σε περίπτωση άμυνας μιας χώρας στην εισβολή μιας άλλης είναι δικαιολογημένη και νόμιμη η άμυνα με βία έτσι θα έπρεπε να είναι δικαιολογημένη και η άμυνα της κοινωνίας απέναντι στο κράτος όταν καταστρατηγούνται βασικά δικαιώματα της κοινωνίας. Δεν έθεσε τρόπους για την ώρα. Ας προσπεράσουμε για την ώρα τους τρόπους άσκησης της βίας που είανι το επόμενο κεφάλαιο στο ζήτημα και ας δούμε εάν δικαιολογείται η κοινωνία να αμύνεται βίαια.
Λες λοιπόν ότι η κοινωνική ελευθερία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εθνική σου ελευθερία. Κάτι τέτοιο φυσικά όμως και δεν ισχύει για πολλούς απλούς ιστορικούς αλλά και λογικούς λόγους. Αν πιάσουμε τους ιστορικούς, δεν υπήρχαν πάντοτε έθνη. Έθνη σαν ιδεολογικό κατασκεύμασμα (γιατί αυτό είναι) φτιάχτηκαν τα τελευταία 200 χρόνια περίπου. Παλιότερα λοιπόν οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να είναι ελεύθεροι? Προφανώς και μπορούσαν, με μια διαφορετική κοσμοαντίληψη από αυτή που μας υποχρεώνει να είμαστε χωρισμένοι σε ακριβή αλλά ανυπόστατα στην πραγματικότητα σύνορα. Θα μπορούσα να επεκταθώ αν θες στα ιστορικά αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται, αν θες όμως το κάνω. Τώρα όσον αφορά την λογική. Τα έθνη έχουν οριστεί απο σύνορα που έχουν προκύψει απο πολέμους και από την προπαγάνδα της εκάστοτε εξουσίας, συνεπώς είναι λίγο πολύ επιβεβλημένα και για τον απλό άνθρωπο κάπως τυχαία. Τα έθνη βέβαια περιέχουν κοινωνίες μέσα τους που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης κοινωνίας και τα διαχειρίζεται μια εξουσία. Οι κοινωνίες αυτές όμως δεν θα ήταν λιγότερο ή περισσότερο ουσιαστικά ελεύθερες αν η εξουσία προερχόταν από αλλοεθνής. Αυτό είναι μόνο για μένα ένας μικρός κομπλεξισμός, δηλαδή τι διαφορά θα έχει επί του πρακταίου στις εργασιακές σχέσεις του ανθρώπου με την εξουσία αν ο εξουσιαστής είναι Γερμανός ή Έλληνας άν εφαρμόζουν το ίδιο ακριβώς πράγμα σαν πολιτική? Θα νιώθεις περισσότερο ελεύθερος αν είναι Έλληνας επειδή έχετε τι? Το ίδιο αίμα? Προφανώς όχι. Άσε που ειδικά στην Ελλάδα έχεις και πολλές πιθανότητες να προέρχεται ο καθένας απο πολλά "έθνη" μιας και έχουμε Τούρκους, Αρβανίτες κτλ κτλ
(εντάξει αυτό ήταν χιουμοριστικό αλλά περιέχει τροφή για σκέψη).
Εάν λοιπόν συμφωνήσουμε ότι οι 2 διαφορετικών εθνικοτήτων εξουσίες που εφαρμόζουν την ίδια πολιτική, για την κάθε κοινωνία ανεξαρτήτος "εθνικότητας" είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα (γιατί επί της ουσίας είναι) τότε το ζήτημα έρχεται στην ελευθερία της κοινωνίας.
Επιπλέον όσον αφορά τους αμυντικούς και επιθετικούς εθνικούς πολέμους. Τα σύνορα είναι κάτι πλασματικό. Γιατί ας πούμε στην Ελλάδα επιβάλεται να ανήκει η Μακεδονία και απαγορεύεται στους Βούλγαρους? Υπάρχει κάποια προγονικό συμβόλαιο που έχει συμφωνήσει στα παρόντα σύνορα? Ή μήπως κάποια ανώτερη ίσως θεϊκή δύναμη μας όρισε σε τι έθνη θα είμαστε χωρισμένοι? Η Ελλάδα όπως και όλες οι άλλες χώρες δεν απέκτησαν με επεκτατικούς πολέμους τα εδάφη τους? Και μην το πάρεις ως άμεση επίθεση στην Ελλάδα, το χρησιμοποιώ σαν παράδειγμα όμως γιατί μας είναι το πιο προσφιλές. Η Θράκη επί παραδείγματη πως δικαιολογείται να ανήκει η μισή στους Τούρκους και η μισή στην Ελλάδα? Το Πακιστάν γιατί δεν καταπατά εδάφη του Ισραήλ? Η βόρεια Ήπειρος γιατί θεωρείται ελληνική αν και ανήκει σε Αλβανική επικράτεια? Και άλλα πολλά τέτοια παραδείγματα.
Που σταματάει λοιπόν και που αρχίζει ο εθνικός σεβασμός? Πως δικαιολογείται η μια χώρα να είναι μεγαλύτερη απο την άλλη? Γιατί να μην είναι όλα τα έθνη το ίδιο?
Ολοκληρώνοντας λοιπόν αυτό το σεντόνι σχετικά με την εθνική ελευθερία και τον εθνικισμό γενικότερα φτάνω στο συμπέρασμα και ελπίζω να μην κούρασα. Η βία είναι απόλυτα δικαιολογημένη σε επίπεδο κοινωνίας. Γιατί εκεί βρίσκεται η πραγματική ελευθερία. Μέσα στην κοινωνία. Αφού λήξουμε κάποια ζητήματα σχετικά με αυτά που γράψαμε λοιπόν, σχετικά με το αν θα δικαιολογήσουμε την κοινωνική βία και θέσουμε κάποια κοινή βάση στη συζήτηση, μπορούμε εάν επιθυμείς και εσύ να προχωρήσουμε στα μέσα της βίας κτλ που είναι και το επόμενο βήμα.
