Χωρίς να θέλω να πάρω μέρος για οποιοδήποτε απο τις 2 πλευρές, θα ήθελα να παραθέσω μερικά παραδείγματα, τα οποία ελπίζω να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης:
Εχω 2 πεταλιερες.Μια ΖΟΟΜ 707ΙΙ, και μια Boss GT-6.Χρησιμοποιώ κατα κόρον τη ΖΟΟΜ, γιατί έχει μετρονόμο και γιατι στα 8+ χρόνια που την έχω έχω φτιάξει 3 ήχους που μου αρκούνε.
Οταν τελείωσα το πρώτο έτος κλασσικής κιθάρας, ο καθηγητής μου μου είπε οτι χρειάζομαι μια καλύτερη κιθάρα απο αυτή που ήδη έχω, και πέρασα τον επόμενο χρόνο μαζεύοντας για να πάρω μια Guernica 40A Special (Απίστευτο valur for money οι συγκεκριμένες.)
Τα συμπεράσματα που έχω καταλήξει είναι τα εξής: ΝΑΙ.Πρέπει να ξέρεις να παίζεις.Και όχι μόνο να παίζεις, αλλά θεωρώ σχεδόν υποχρεωτικό να έχεις εξαντλήσει ΟΛΕΣ τις δυνατότητες του όποιου εξοπλισμού έχεις, πριν κινηθείς σε κατι νέο. Είτε λέγεται σετάρισμα κιθάρας, είτε ρύθμιση πεταλιών, είτε οτιδήποτε. Απο την άλλη, σε μια πιο δικηγόρος του διαβόλου κατάσταση (και όσοι έχουν δεί τον εξοπλισμό μου ξέρουν οτι είναι για τα πανηγύρια) το ΚΑΛΟ , και όχι απαραίτητα ακριβό όργανο μπορέι να boostάρει το παίξιμο.Είτε ψυχολογικά, είτε εκφράζοντας δυνατότητες του οργάνου που δεν ήταν παλιότερα ορατές. Η καινούργια τότε κλασική που πήρα είχε ένα πιο ταιριαστό στα γούστα μου μπράτσο.Εναν πιο καμπανιστό ήχο. Στην αρχή με ξύνισε.Στη συνέχεια προσαρμόστηκα. Πήρα τα πλεονεκτήματα του μπράτσου, αλλά ήλθε μια νέα πρόκληση, να μάθω να ελέγχω την ένταση μου. Απο την άλλη η πρώτη μου κιθάρα, έχει άλλη αξία, και φυσικά τη παίρνω χωρίς τύψεις στη παραλία. Εμαθα να παίζω μαλακότερα, αλλα που και πού πιάνω το γέρικο κουπί.Θυμίζω στα χέρια μου οτι πρέπει να είναι δυνατά. Μαθαίνω να διαβάζω το κάθε όργανο και να το κάνω επέκταση των δακτύλων μου. Γιατι στη τελική είτε παίζω τη παλιά κιθάρα, είτε τη καινούργια, ο στόχος είναι ένας. Να κάνω ήχο αυτό που έχω στο μυαλό μου. ΚΑι όταν το κάνω, εκεί είναι το αποτέλεσμα, είτε είναι μια κιθαρα των 50, είτε των 5.000€.(μακάρι,χεχε...)
