Εξαρταται για τι χρηση θες τον ενισχυτη.
Αν θες πχ να χρησιμοποιησεις ενα modelling προενισχυτη και χρειαζεσαι εναν τελικο για να τον συνδεσεις πανω του, τοτε προφανως θες εναν ενισχυτη οσο το δυνατον πιο "αχρωματιστο", για να ακους ακριβως αυτο που βγαζει ο προενισχυτης (και που στην προκειμενη περιπτωση λογω modelling, κανει εξωμοιωση οχι μονο του προενισχυτικου σταδιου καθε ενισχυτη που μοντελοποιειται, αλλα και του τελικου σταδιου του, της καμπινας ηχειων του κοκ), χωρις να "αλλοιωνεται" ο ηχος του απο τον τελικο.
Αν εχεις εναν λαμπατο προενισχυτη, ειναι πιθανοτερο να θες να τον συνδυασεις με καποιον λαμπατο τελικο, μιας και θες αυτον τον χρωματισμο που θα κανει ενας λαμπατος τελικος (μιας και σε αυτη την περιπτωση ο προενισχυτης σου δεν κανει modelling ενος ενισχυτη, απλα σου δινει το προενισχυτικο τμημα ενος κανονικου ενισχυτη - πχ ο rectifier preamp της Boogie).
Περα απο αυτα, οι τρανζιστορ συνηθως χρωματιζουν λιγοτερο τον ηχο, οχι λογω καλυτερης υλοποιησης, αλλα γιατι λογω κατασκευης δεν θα κομπρεσαρουν τον ηχο οσο δυναμωνουν και στενευει το headroom τους (αυτο κανουν οι λαμπατοι).
Οι λαμπατοι οσο τους δινεις ενταση, απο ενα σημειο και μετα σταματουν να δινουν πραγματικη ενταση και αυξανουν το ποσοστο παραμορφωσης στο τελικο σταδιο, που σαν αποτελεσμα εχει το κομπρεσαρισμα του ηχου, το "στρογγυλεμα" του, ενα εντονο touch sensitivity και μια αισθηση bouncing στον ηχο.
Ολα αυτα ειναι απολυτως θεμιτα στους λαμπατους ενισχυτες (κιθαρας τουλαχιστον). Αυτο ειναι που δινει την "μαγεια" σε εναν καλο λαμπατο που πουσαρεται.
Στους τρανζιστορ, παλι λογω κατασκευης, αυτο απλα δεν συμβαινει. Οταν αρχισει να παραμορφωνει ο τελικος τρανζιστορ, απλα κοβει τις συχνοτητες (clip) που ξεπερνουν το headroom του, πραγμα που δημιουργει ασχημη παραμορφωση και γενικοτερα χαλια ηχο που κανεις δεν θελει.
Ξαναλεω, αυτο δεν σημαινει οτι το προενισχυτικο σταδιο ειναι ανευ σημασιας (αν εχει λαμπες δηλαδη ή οχι), απλα την τεραστια διαφορα την κανει το τελικο σταδιο. Πιστευω οτι στο προενισχυτικο σταδιο, τα τρανζιστορ εχουν κανει καλη δουλεια. Το προβλημα ειναι στο τελικο σταδιο ομως...
Εχε βεβαια υποψην σου, οτι οπως ειπα και στην αρχη, καθε ενισχυτης εχει και την χρηση του.
Ετσι, σε hi gain καταστασεις, συνηθως δεν θες να κομπρεσσαρει πολυ ο ηχος σου (μιας και ηδη υπαρχει εντονο κομπρεσσαρισμα απο το πολυ gain) γιατι σε μια τετοια περιπτωση θα χασεις δυναμικες, ατακα, θα μπερδευονται οι νοτες μεταξυ τους κτλ.
Για αυτο ακριβως τον λογο, οταν εχεις ενισχυτη hi gain και τον χρησιμοποιεις με αρκετη παραμορφωση, καλυτερα ειναι να κρατας το master volume χαμηλα (σε λαμπατους) για να μην κομπρεσσαρει πολυ ο τελικος και σου χαλαει τον ηχο.
Αντιθετα σε πιο καθαρους, mid/low gain ενισχυτες, θες να παιζεις σε μεγαλες εντασεις και με χαμηλη παραμορφωση απο το προενισχυτικο σταδιο για να στρογγυλευεις τον ηχο σου, να τους δινεις sustain κτλ.
Βεβαια, μην ξεχνας οτι οι τρανζιστορ για καποια ειδη μουσικης ειναι "μανουλες".
Αν θες πχ εντονη παραμορφωση αλλα πολυ στακατη και κοφτη, ενας καλος τρανζιστορ ενισχυτης μπορει να σε βοηθησει κοκ.
Οποτε, ολα ειναι θεμα χρησης.
Αν λοιπον μιλας για ενισχυτη που θα αναλαβει να ενισχυσει modelling προενισχυτη, τοτε καλυτερα να πας για εναν ενισχυτη που θα πλησιαζει οσο το δυνατον περισσοτερο FRFR (full range, flat response) υλοποιηση.
Αν μιλας για ενισχυτη που θα αναλαβει να ενισχυσει λαμπατο προενισχυτη, αναλογως της χρησης που θα του κανεις (εδος μουσικης, εντασεις κτλ) μπορει να θες ειτε λαμπατο, ειτε τρανζιστορ.
