Αποφεύγω ιδιαίτερα τις μαλακές θήκες, όπου μπορώ, γιατί πράγματι υπάρχουν και περιστάσεις όπου είναι δύσκολο να κουβαλήσεις την σκληρή, ξύλινη θήκη.
Ο λόγος είναι ένας και σημαντικός, και δεν αφορά την πτώση, ή τις γρατζουνιές, ή την απορρόφηση ενέργειας όπως σωστά αναφέρθηκε, αλλά την ΤΑΣΗ (Strain).
Η κιθάρα και όλο της το playability στηρίζεται στο καλό setup, το οποίο με την σειρά του στηρίζεται στον σύνδεσμο τάστου με σώμα. Όλη η ουσία της σκληρής θήκης είναι η προστασία αυτού του συνδέσμου.
Η μαλακή θήκη, καθώς εξ ορισμού δεν έχει δομική αρτιότητα να προβάλει αντίσταση στην τάση, όσο και να προστατεύει από χτυπήματα, δεν προστατεύει από εξωτερικές τάσεις, όπως άλλα βάρη πάνω στην κιθάρα, πχ μετατόπιση αντικειμένων στο πορτ μπαγκάζ λόγω πλευρικών επιταχύνσεων, ακόμα και ο τρόπος που θα αφήσουμε κάπου ακουμπισμένη την κιθάρα και κάποιος καταλάθος θα την πιέσει με το σώμα του ή με τον δικό του εξοπλισμό.
Εάν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, είμαι υπέρ της σκληρής θήκης, και δεν είναι τυχαίο ότι τα ακριβότερα όργανα έρχονται όλα με σκληρές θήκες από το εργοστάσιο. Αλλιώς, πολύ προσοχή στην τοποθέτηση και μεγάλη φροντίδα.
