Χειροποιητο ειναι και το παστιτσιο που κανουν καποιες νοικοκυρες, αλλα δεν ειναι ολα ωραια.
Καποια δεν τρωγωνται και ειναι χειροτερα κι απο το παστιτισο του εστιατοριου.
Εκτός συναγωνισμού το παστίτσιο της μάνας σου και της γυναίκας σου. Το πρώτο επειδή απλά είναι αμίμητο και το δεύτερο λόγω επιθυμητής οικογενειακής γαλήνης.
Παντού υπάρχουν καλά και κακά όργανα, είτε αυτά είναι χειροποίητα, είτε μαζικής παραγωγής.
Σε ένα παλιό ακουστικό όργανο, το πρώτο που θα κοιτούσα -ίσως με τη βοήθεια κάποιου ειδικού- είναι το κατά πόσον έχει επηρεάσει το Playability ο χρόνος. Σκεβρώματα, μπράτσο, τάστα, κλειδιά κλπ.
Αν αυτά δεν είναι αναστρέψιμα, ή αν χρειάζονται ένα σεβαστό ποσόν για την αποκατάστασή τους το οποίο ΔΕΝ είναι δυνατόν να εξεβρεθεί, τότε λογικά θα κοιτάξω το μαζικής παραγωγής που σε αυτή την κατηγορία τιμής είναι θεωρώ τίμιο τουλάχιστον.
Φυσικά και το εργοστασιακής παραγωγής ενσωματώνει όλη την τεχνογνωσία ορανοποιών, παντρεμένη πάντα με τεχνικές που διατηρούν το κόστος χαμηλά.
Η βασική τους διαφορά με τα χειροποίητα είναι ότι τα μαζικής παραγωγής είναι όργανα "μέσου όρου", αυτού που θα ικανοποιήσει ακουστικά και παιχτκά τους περισσότερους.
Στα χειροποίητα και ειδικά στα επί παραγγελίας ικανοποιεί ο οργανοπαίκτης όλες του τις ιδιαίτερες ανάγκες, παικτικές, εργονομικές, εμφανισιακές (και ενίοτε την ματαιοδοξία του).
