Fender Stratocaster (Mexico, Classic Player, Squier classic vibe)

[Mistral]

Φίλτατοι καλησπέρα,

Χθες λοιπόν βρέθηκα στο mall στην Αθήνα. Είδα το Νάκα και λέω δεν μπαίνω μέσα να δοκιμάσω την road worn αν την έχει. Φυσικά ΔΕΝ την είχε. Είχε καμιά δεκαριά, όλες mexico, including την standard, την classic (50s, 60s δεν θυμάμαι) και την Squier classic vibe. Αντίστοιχα είχε και τις Tele (μεξικάνικες και Squier μόνο, όχι USA). Με αρκετές από δαύτες είχα ξαναπαίξει παλαιότερα, αλλά λέω δεν βαριέσαι. Φυσικά δεν υπήρχε κανείς να με εξυπηρετήσει αλλά ήταν καλύτερα για εμένα καθώς δεν ήθελα να τις συνδέσω σε ενισχυτή. Σκοπός ήταν να δω το μπράτσο, την ποιότητα κατασκευής και το γενικότερο 'feeling' (είτε έγραφε στο headstock fender είτε squier). Τις δοκίμασα όλες λοιπόν. Ξεκρέμαγα, έπαιζα, άφηνα... Κανείς δεν με ενόχλησε...

Σημείωση: Αναγκαστικά την σύγκριση στα παραπάνω την έκανα με τις δύο αγαπημένες μου στρατ, την δικιά μου (mexico 2000, std, vintage frets) κι ενός καλού φίλου (USA, 1997, medium jumbo frets).

Αν ήταν να επιλέξω λοιπόν, δεν θα έπαιρνα καμία. Η ποιότητα κατασκευής μου άφησε πολύ άσχημη εντύπωση, σαφώς φώναζε πως το όργανο είναι φτηνό ενώ δεν είχαν καμία σχέση (ποιοτικά) με την δικιά μου mexico του 2000. Από την άλλη, η δικιά μου με την USA που αναφέρω δεν έχει σπουδαίες διαφορές, μικρές έως απειροελάχιστες με πιο αισθητή το modern C neck shape που στην δικιά μου είναι vintage C (λίγο πιο χοντρό). Μέχρι και το μεταλλικά μέρη φαινόντουσαν σαν πλαστικά. Δεν μου έδιναν την αίσθηση πως έπαιζα με fender strat αλλά περισσότερο με κιθάρα της τάξης των 200Ε και κάτω. Αναρωτιέμαι λοιπόν τί συμβαίνει, γιατί σίγουρα τα χέρια μου δεν κάνουν λάθος (δεν γενικεύω, αναφέρομαι αποκλειστικά σ'εμένα, στο παίξιμό μου και στις προτιμήσεις μου).

Κάτι τελευταίο. Όλες ήταν ευκολόπαικτες, πιο εύκολες από την δικιά μου τουλάχιστον. Σε αυτό βέβαια παίζουν ρόλο τα frets, καθώς έχω συνηθίσει σε 'φαγωμένα' πλέον vintage, οπότε τα ολοκαίνουρια medium jumbo ήταν σαν παιχνίδι.   

Δεν γνωρίζω αν έχετε αντίστοιχες εμπειρίες. Αρκετοί από εσάς εκθειάζουν ιδιαίτερα την classic vibe, αλλά η αίσθηση που αποκόμισα είναι πως πλέον για ν'αποκτήσεις ποιοτική fender, πρέπει να πληρώσεις κάτι παραπάνω από επίπεδο mexico. Μένει να δοκιμάσω και τις νεότερες USA κάποια στιγμή. Αυτά... 

 

[Απόλλων]

Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που δεν σε ικανοποίησε στην Classic Vibe... εμένα προσωπικά η δική μου με έχει αφήσει όχι απλά απόλυτα ικανοποιημένο, θα έλεγα πολύ περισσότερο από ό,τι περίμενα με βάση προηγούμενες εμπειρίες από strat. Όπως είπα και σε άλλο thread, βρίσκω ότι κλέβει χρόνο παιξίματος από τις αγαπημένες μου telecaster. Μού αρέσει τόσο, ειδικά σε συνδυασμό με τον Sessionette, που σκέφτομαι σοβαρά να αποκτήσω μία δεύτερη (ίσως μια 60s, έτσι για ποικιλία), ενώ κοιτάω και τις Classic Vibe Telecaster. Αυτά είναι πράγματα τα οποία πριν λίγο καιρό θα θεωρούσα εξαιρετικά απίθανα για μια κιθάρα αυτής της αξίας, δεδομένου ότι γενικά δεν μού αρέσουν (διόρθωση: δεν μού άρεσαν...) οι strat και έχω μερικές πραγματικά πολύ καλές telecaster, μεταξύ των οποίων και δύο Γιαπωνέζες.

Θα πρέπει εδώ να επισημάνω ότι, εκτός από την αίσθηση που πραγματικά είναι πολύ καλή, το κύριο συστατικό της κιθάρας για μένα είναι ο ήχος. Για αυτό φυσικά ευθύνονται οι Tonerider μαγνήτες, οι οποίοι είναι πραγματικά εξαιρετικοί, και οι οποίοι συμβάλουν σε μεγάλο βαθμό σε αυτό το vintage vibe που θέλει να πετύχει η συγκεκριμένη κιθάρα. Το αναφέρω απλά γιατί είπες ότι δεν δοκίμασες τις κιθάρες σε ενισχυτή. Εκτός αυτού, δεν έχω κανένα πρόβλημα με το τρέμολο, το οποίο όποτε το χρησιμοποιώ λειτουργεί άψογα, τα κλειδιά είναι μια χαρά και γενικά όπως έχω ξαναπεί, πρόκειται για ένα όργανο που αξίζει πολύ περισσότερο από ό,τι κοστίζει. Δεν ξέρω τι παίζει με τα ηλεκτρικά και αν ίσως μελλοντικά χρειαστούν αλλαγή. Αυτό όμως είναι κάτι που λίγο-πολύ μπορεί να το περιμένει κανείς από μια φτηνή κιθάρα, και είναι μια εύκολη και σχετικά ανέξοδη αναβάθμιση.

Τέλος, όσον αφορά στη σύγκριση με τις Mεξικάνες Fender, έχω δοκιμάσει αρκετές τα τελευταία χρόνια και καμία δεν μού άρεσε τόσο όσο η Classic Vibe. Έχω δοκιμάσει και διάφορες Κορεάτικες Squier, από τα τέλη της δεκαετίας του '80 μέχρι πιο πρόσφατες, και δεν νομίζω ότι φτάνουν το επίπεδο της Classic Vιbe. Μάλιστα πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου και μια Γιαπωνέζικη Squier του 1985 (με serial number SQ, όχι JV που υποτίθεται ότι είναι οι καλύτερες),  η οποία σαν κατασκευή και αίσθηση είναι πράγματι πολύ καλή, ίσως καλύτερη κι από την Classic Vibe (έχοντας υπόψη ότι πρόκειται για όργανο ηλικίας σχεδόν 30 χρόνων). Aπό πλευράς ήχου όμως, η Classic Vibe για μένα είναι ανώτερη. Σκέφτομαι να πειραματιστώ με αλλαγή μαγνητών στην Γιαπωνέζα για να δω αν αποδειχτεί συνολικά καλύτερη, και ίσως το επιχειρήσω κάποια στιγμή. Πάντως το δικό μου συμπέρασμα είναι (με κάποια επιφύλαξη γιατί δεν έχω δοκιμάσει τις Tagliare του Dean Zelinsky) ότι για μια κιθάρα των 360 Ευρώ και χωρίς καμία αναβάθμιση, η Classic Vibe δεν έχει ανταγωνισμό αυτή τη στιγμή. H επόμενη κιθάρα που θα έλεγα ότι είναι σε ανάλογο επίπεδο ποιότητας είναι οι Godin Session, που κοστίζουν 300 Ευρώ παραπάνω...

[Mistral]

Καλησπέρα Απόλλων,

Ναι θυμάμαι πως είσαι ένας από αυτούς που έχει ενθουσιαστεί με την Classic vibe tele...

Αρχικά να σου πω για τον ήχο. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως ο ήχος της ηλεκτρικής επηρεάζεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό από ενισχυτή και μαγνήτες. Όπως και να έχει όμως, είναι ένας παράγοντας που αλλάζει πολύ εύκολα. Επιπλέον, δεν είχα σκοπό ν'αγοράσω, ενώ όπως έγραψα και πριν, ήθελα να διαπιστώσω το γενικότερο 'feeling' από το playability της κιθάρας. Πλέον, δίνω περισσότερη βάση σε αυτό τον τομέα και μετά στον ήχο, πόσο μάλλον όταν ο ήχος αλλάζει εύκολα (μαγνήτες, κλπ). Φυσικά τονίζω, έτσι σκέφτομαι εγώ και νοιώθω καλύτερα ΕΓΩ. Δεν σημαίνει πως είμαι σωστός (δεν το γράφω για εσένα αυτό, κυρίως για κάποιους άλλους που ενδεχομένως να διαβάζουν).

Συγκεκριμένα στην Classic vibe λοιπόν, απλά δεν αποκόμισα αυτό που περίμενα. Να πω 'Τί κιθάρα ήταν αυτή!'. Έπαιξα και δεν μου έκανε αίσθηση να την βάλω στον ενισχυτή για παράδειγμα. Ήταν κάτι κατώτερο από αυτό που ήδη έχω. Έπαιξα κι απλά την ξανακρέμασα. Βέβαια θα συμφωνήσω μαζί σου. Για ένα όργανο της τάξης των 360Ε αποτελεί σίγουρα μία εξαιρετική επιλογή για κάποιον που ξεκινάει τώρα. Στα έχει όλα και με το παραπάνω. Απλά δεν είχε αυτό το κάτι που περίμενα ή που τουλάχιστον είχα πείσει τον εαυτό μου να περιμένει απ'όσα έχω διαβάσει μέχρι τώρα.

Αυτό που δεν μου άρεσε στις υπόλοιπες ήταν η γενικότερη αίσθηση λοιπόν. Τα ξύλα (σε όλες τις mex αλλά και στην classic vibe) μου έδιναν την αίσθηση του πλαστικού κατά κάποιο τρόπο. Όσες δε, είχαν και λούστρο στο πίσω μέρος του μπράτσου, μου έδιναν την αίσθηση πως απλά πέταξαν με τον κουβά το λούστρο και όπου κάτσει. Ο δε επιλογέας των μαγνητών, έκανε ένα θόρυβο περίεργο, πλαστικούρας σαν από παλιό ραδιοφωνάκι που αγοράζεις από πλανόδιο πωλητή. Το Nut σε ορισμένες κακο-κομμένο, η γέφυρα αναρωτιόμουν αν ήταν by fender. Αυτά δεν μου άρεσαν εν συντομία στις κιθάρες που δοκίμασα. H Classic player πάντως (του είχε ξεμείνει μάλλον) ήταν η πιο προσεγμένη.

Με άλλα λόγια. Παλαιότερα είχαμε να επιλέξουμε (το 1999-2000 που θυμάμαι εγώ) μεταξύ Squier (που τις αποφεύγαμε), Mexico (SSS και HSS) στις 200.000δρχ και μετά ξέφευγε το ποσό στις 450.000δρχ για Usa Standard. Πλέον, οι επιλογές είναι πολλές σε μεγάλο εύρος τιμών. Ενδεχομένως όμως η ποιότητα να μην είναι τόσο ανεβασμένη. Αυτό σκέφτηκα χθες. Φυσικά (Απόλλων) με την δική σου εμπειρία κι από αυτά που γράφεις ενδεχομένως να μην είναι έτσι η κατάσταση όπως την έχω στο μυαλό μου. Ενδεχομένως να ήμουν από τους 'τυχερούς' που έτυχε ν'αγοράσω ένα σχετικά καλό μοντέλο.

Όπως και να έχει, σκοπός μου δεν είναι ούτε να μειώσω τις εν λόγω κιθάρες ούτε ν'αποθαρρύνω κάποιον από την αγορά, ούτ και φυσικά να πείσω πως είναι όπως τα λέω. Άλλωστε υπάρχει το ενδεχόμενο, στο συγκεκριμένο κατάστημα να έχουν b-stock μοντέλα ή γενικότερ β' διαλογής.

Αυτά σε γενικές γραμμές...

[Απόλλων]

Συνολικά η κιθαριστική εμπειρία σίγουρα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, υποκειμενικούς και όχι μόνο. Εσύ για παράδειγμα έχεις ήδη μια καλή strat, οπότε η Classic Vibe δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο συγκριτικά. Εγώ πιθανόν να είχα μέτριες strat στο παρελθόν, και συγκριτικά με αυτές η Classic Vibe μού φαίνεται σαν ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Με την ίδια λογική, μπορεί απλά να ήμαστε τυχεροί και να πετύχαμε καλά κομμάτια (εγώ με την CV κι εσύ με τη Μεξικάνα Fender σου), όπως επίσης μπορεί η CV που δοκίμασες στο μαγαζί ή οι Μεξικάνες που έπεσαν στα χέρια μου να ήταν κάτω του μετρίου, κ.ο.κ.

Και έχεις δίκιο σε αυτό που λες ότι ο ήχος βγαίνει από τον ενισχυτή. Αυτό όμως δεν εξηγεί γιατί ο Sessionette μού ακούγεται ένα σκαλί παραπάνω με την Classic Vibe απ' ότι με τις telecaster. Ακόμα και με τη Jerry Donahue, με την οποία φυσικά η CV δεν συγκρίνεται ποιοτικά ούτε κατά διάνοια, και η οποία έχει Seymour Duncan strat μαγνήτη στη neck θέση. Άβυσσος η ψυχή (και το αυτί!) του ανθρώπου... Ίσως η λύση είναι ένας Tonerider και στην Jerry Donahue για να τελειώνει η ιστορία.

Σχετικά με τα προβλήματα των Fender που εντόπισες, νομίζω έχουν γίνει αρκετές αναφορές εδώ αλλά και σε άλλα κιθαριστικά fora. Θυμάμαι ότι το 2008, όταν κόλλησα το μικρόβιο των telecaster, πήγα σε κάποια καταστήματα και δοκίμασα μερικές Fender. Μια συγκεκριμένη Αμερικάνικη Standard μού άφησε καλή εντύπωση, ενώ μια άλλη είχε αιχμηρά τάστα, κακοκομμένο nut, η γέφυρα ήταν τοποθετημένη λίγο στραβά σε σχέση με το pickguard... αναρωτιόμουν πώς πέρασε αυτή η κιθάρα τον ποιοτικό έλεγχο. Οι Μεξικάνες σε γενικές γραμμές δεν μού άρεσαν ιδιαίτερα (ειδικά μία που δοκίμασα ήταν ξεκούρδιστη, ασετάριστη είχε σκουριασμένες χορδές και γενικά ήταν παραμελημένη), εκτός από την Baja, ενώ μια Κορεάτικη Lite Ash ίσως να ήταν η καλύτερη απ' όλες σαν σύνολο, αλλά το μπράτσο ήταν πολύ λεπτό για τα γούστα μου. Γενικά δεν υπήρχε κάποιο ποιοτικό στάνταρ, τουλάχιστον όσο θα περίμενα. Αυτό είναι και ένα σημείο στο οποίο οι Classic Vibe φαίνεται να υπερτερούν, καθώς κατά γενική ομολογία έχουν πιο σταθερή ποιότητα.

Παρεμπιπτόντως, σε ένα μαγαζί δοκίμασα τότε και μια Squier Strat με τρεις hot rail μαγνήτες, η οποία κόστιζε γύρω στις 220 λίρες. Χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο, στεκόταν πολύ αξιοπρεπώς δίπλα στις Fender. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να φύγω από το κατάστημα με μια κιθάρα στο χέρι, μπορεί και να είχα προτιμήσει αυτήν. Τρέχα γύρευε δηλαδή...

Ελπίζω να συμμετάσχει και κανένας άλλο στη συζήτηση... αλλιώς το γυρίζουμε στο chat...

[adr1anos]

Ελπίζω να συμμετάσχει και κανένας άλλο στη συζήτηση... αλλιώς το γυρίζουμε στο chat...

Νο, don't, εγώ διαβάζω τα γραφόμενα σας με ενδιαφέρον.. 

[Mistral]

Ελπίζω να συμμετάσχει και κανένας άλλο στη συζήτηση... αλλιώς το γυρίζουμε στο chat...

χααχχα ναι κάτι τέτοιο βλέπω κι εγώ.

Δεν έχει μεγάλη σημασία βέβαια. Άλλωστε δεν είναι πως ψάχνω ν'αγοράσω είτε να καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα. Περισσότερο ως μία προσωπική άποψη ανέφερα τα παραπάνω, ίσως για να δείξω πως τα standards που είχα, ιδιαίτερα για τις μεξικάνες, απεδείχθησαν τελικώς αρκετά υψηλά. Αν έτυχε ή όχι (με τα συγκεκριμένα μοντέλα) δεν γνωρίζω. Από περιέργεια όμως, δοθείσης ευκαιρίας, θα ορμήσω και σε άλλα μαγαζιά. Ανεξαρτήτως πάντως από την προσωπική μου εμπειρία και ίσως υπερεκτίμηση που έχω / είχα για ορισμένες κιθάρες, σίγουρα η classic vibe καθώς και η classic player ήταν οι πιο προσεγμένες, από πολλές απόψεις. Οι υπόλοιπες μεξικάνες ήταν ίσως οι χειρότερες, οπότε θα συμφωνήσω με όσους προτείνετε την classic vibe ως μία καλή κιθάρα για entry level κι όχι μόνο.
 

Γενικά δεν υπήρχε κάποιο ποιοτικό στάνταρ, τουλάχιστον όσο θα περίμενα. Αυτό είναι και ένα σημείο στο οποίο οι Classic Vibe φαίνεται να υπερτερούν, καθώς κατά γενική ομολογία έχουν πιο σταθερή ποιότητα.

Ναι, νομίζω θα συμφωνήσω με αυτό. Γενικότερα αυτή ήταν η όλη αίσθηση που αποκόμισα. Απλά περίμενα λίιιιιιιγο καλύτερες τις Classic Vibe.

Τέλος, οι λιανικές τιμές ήταν το λιγότερο αστείες. Ενδεχομένως στο ταμείο να κάνουν την καλύτερη 'γερμανική' τιμή που αναφέρουν και στο site τους.

[ΡιχάρδοςΜαυροπερισσότερος]

H άποψή σου Mistral έρχεται κατα κάποιο τρόπο και προς επιβεβαίωση της δικής μου γνώμης από τις σχετικά λίγες δοκιμές που έχω κάνει με strat. Ναι, η classic vibe είναι εξαιρετική επιλογή για τα λεφτά που κοστίζει, αλλά αν βάλουμε στην άκρη το value for money δε νομίζω ότι είναι μια κιθάρα που μπορεί να σε συναρπάσει γενικότερα. Από την άλλη μερικές απλες μεξικο που έχω παίξει μου φάνηκαν αρκετά αδιάφορες. Πιστεύω ότι οι fender strat που πραγματικά μπορούν να σε ενθουσιάσουν, ξεκινάνε από τις μεξικάνικες classic player και classic series (50's, 60's, 70's).

[Απόλλων]

οπότε θα συμφωνήσω με όσους προτείνετε την classic vibe ως μία καλή κιθάρα για entry level κι όχι μόνο.

Ναι, η classic vibe είναι εξαιρετική επιλογή για τα λεφτά που κοστίζει, αλλά αν βάλουμε στην άκρη το value for money δε νομίζω ότι είναι μια κιθάρα που μπορεί να σε συναρπάσει γενικότερα.

Αυτό ακριβώς λέμε. Στην προ-CV εποχή, μια θεωρούμενη καλή strat σε αυτά τα λεφτά θα ήταν σε ένα επίπεδο μάλλον μέτριο. Έχοντας κάνει εκείνο το συγκριτικό τεστ πριν δύο χρόνια, μπορώ να πω δεν υπάρχει καμία κιθάρα σε αντίστοιχη τιμή που να μπορεί να ανταγωνιστεί ή έστω να φτάνει κοντά στις Classic Vibe. Γι αυτό και όλη η κουβέντα (εδώ αλλά και αλλού) περιστρέφεται γύρω από το αν είναι καλύτερες από τις Μεξικάνες strat. Ουσιαστικά λοιπόν ανέβασαν τον πήχυ στο συγκεκριμένη κατηγορία τιμής. Δεν είναι λογικό να θεωρήσει κανείς ότι είχαν σαν στόχο να χτυπήσουν κιθάρες των 500-1000 Ευρώ (π.χ. Αμερικάνικες Fender ή άλλες παρόμοιες). Πάντως η όποια σύγκριση με αυτές, ακόμα κι αν τελικά δεν την κερδίζουν, μόνο κολακευτική μπορεί να είναι.

Άσχετα από τα παραπάνω, μπαίνω στον πειρασμό να παραθέσω ξανα το συγκριτικό video για τις tele που έκανε το κατάστημα Andertons, και στο οποίο αμφότεροι οι συμμετέχοντες με κλειστά τα μάτια θεώρησαν ότι η Classic Vibe ήταν η Fender Custom Shop...

http://www.youtube.com/watch?v=QCEdT2d43jU#ws

[atav (φλουτσ)]

Θα συμφωνήσω σε όλα με τους προηγούμενους! Θα προσθέσω μόνο πως, καλώς ή κακώς, η fender απο παλιά (από όσα μου λένε για τότε) ήταν σαν τα καρπούζια στον ίδιο πάγκο.. Μπορεί να σου βγεί και μάπα! Εγώ έχω εξαιρετικές εντυπώσεις απο τις classic vibe, είτε strat είτε tele που έχω παίξει, πάντα συνυπολογίζοντας την αξία τους και το γενικότερο vfm που προσφέρουν. Σε καμία περίπτωση δεν τις συγκρίνω με την classic player που έχω (η οποία κατά γενική ομολογία έχει βγεί εξαιρετικό όργανο-όσοι έχουν παίξει μαζί της τουλάχιστον αυτό λένε). Έχει τύχει να παίξω με american deluxe που μου άρεσε και με american deluxe που δε μου άρεσε καθόλου. Και οι δύο ήταν εξαιρετικά σεταρισμένες. Επίσης έχω δοκιμάσει am. special strat η οποία δε μου άρεσε καθόλου, ενώ συμφορουμίτης που έχει το ίδιο μοντέλο λέει ότι είναι εξαιρετική... Θα του την πάρω την άλλη εβδομάδα που θα παίξουμε μαζί για να δώ αν λέει αλήθεια!
Γενικά λοιπόν καταλήγουμε στο γνωστό "μπορεί να σου κάτσει κακό κομμάτι σε όλες τις κατηγορίες τιμής" αλλά και στο "περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα" !

[Mistral]

Και να διορθώσω κι εγώ με την σειρά μου κάτι τελευταίο. Σαφώς κι έκανα την σύγκριση βάζοντας σε ένα τσουβάλι όλες τις κιθάρες που δοκίμασα. Αλλά ν'αναφέρω πως η πραγματικότητα διαφέρει. Είτε μου άρεσε είτε όχι, η Classic vibe για τα λεφτά της (ασχέτως αν εγώ έβλεπα την λιανική τιμή των 490Ε) αποτελεί ένα πραγματικό 'value for money' και σίγουρα υπερείχε των υπολοίπων made in mexico. Είναι φυσικά λίγο περίεργο γιατί η fender έχει κάνει τέτοια κίνηση ή τέλος πάντων πώς τους έχει 'ξεφύγει' μία τόσο ποιοτική squier, την στιγμή μάλιστα που υπερέχει αισθητά των mim, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο (με βάση την διαφορά τιμής). Ίσως δεν είναι τυχαίο το σχόλιο πως ενδεχομένως να το καταργήσει το μοντέλο (είτε εδώ το διάβαζα είτε αλλού).

Όπως και να έχει πάντως, αν δεν λάβω υπ'όψιν τα παραπάνω, προσωπικά απογοητεύτηκα κυρίως με την ποιότητα των mexico. Περίμενα περισσότερα... Εκτός κι αν όπως προείπα, είχα συμπτωματικά διαφορετική άποψη επειδή 'έτυχε' να διαλέξω καλό όργανο, αλλά δεν πιστεύω στις συμπτώσεις... Καλά πιστεύω, αλλά μέχρι τρεις. Παραπάνω δεν... 

[Απόλλων]

Γενικά λοιπόν καταλήγουμε στο γνωστό "μπορεί να σου κάτσει κακό κομμάτι σε όλες τις κατηγορίες τιμής"...

Καμία αντίρρηση. Θα πρέπει όμως να παραδεχτείς ότι αλλιώς είναι να σού βγεί "μάπα το καρπούζι" όταν το έχεις πληρώσει μόνο 360 Ευρώ και αλλιώς αν έσκασες 760 (Classic Player '50s) ή ακόμα χειρότερα 1500 (American Deluxe).

Όσο για την ενδεχόμενη κατάργηση της σειράς Classic Vibe, κι εγώ θεωρώ ότι είναι πιθανό να συμβεί. Δεν θα είναι η πρώτη φορά (φαντάζομαι ούτε και η τελευταία) που ένα επιτυχημένο μοντέλο της Squier παύει να κυκλοφορεί παρά την δημοτικότητα και τις διθυραμβικές κριτικές. Ας θυμηθούμε τη Squier '51 (που πρόσφατα ξανακυκλοφόρησε), τις Protone, αλλά και τις Γιαπωνέζικες JV που πλέον πωλούνται στο ebay για τρελλά λεφτά...

[atav (φλουτσ)]

Φυσικά και το παραδέχομαι... Για να μη σου πώ ότι δεν έχω ακούσει για κανένα μάπα καρπούζι απο Κίνα μεριά όσον αφορά τις classic vibe...!

[Mistral]

Έχει τύχει να παίξω με american deluxe που μου άρεσε και με american deluxe που δε μου άρεσε καθόλου. Και οι δύο ήταν εξαιρετικά σεταρισμένες. Επίσης έχω δοκιμάσει am. special strat η οποία δε μου άρεσε καθόλου, ενώ συμφορουμίτης που έχει το ίδιο μοντέλο λέει ότι είναι εξαιρετική... Θα του την πάρω την άλλη εβδομάδα που θα παίξουμε μαζί για να δώ αν λέει αλήθεια!

Επί της ευκαιρίας... Τί ακριβώς δεν σου άρεσε στην am. deluxe?? Επειδή το έχω ακούσει πάλι. Εννοώ πως μου φαίνεται αδιανόητο η μία να ήταν επιπέδου 1500Ε και η άλλη επιπέδου 700Ε. Μήπως απλά η μία είχε για παράδειγμα κλασσικό medium C neck shape ενώ η άλλη soft V, οπότε σου φάνηκε η διαφορά στο playability χωρίς να το έχεις εντοπίσει πως η διαφορά είναι αυτή? Ή μήπως η μία ήταν ash body και η άλλη alder κλπ?? (απλά ρωτάω, δεν έχω κάποια εμπειρία σε μεταξύ τους σύγκριση )

[atav (φλουτσ)]

Όχι... Και οι δύο είχαν c μπράτσο. Στην unplugged δοκιμή (όταν δοκιμάζω κιθάρα παίζω σχεδόν αποκλειστικά έτσι, τη βάζω σε ενισχυτή μόνο στο τέλος) η μία έπαιζε και η άλλη ήταν ψόφια... Δε μπορώ να το περιγράψω αλλιώς.. Το ξύλο του σώματος δεν το γνώριζα σε καμία απο τις δύο κιθάρες. Σε βάρος ήταν πολύ κοντά. Είχαν επίσης καλοκομμένα nut και άψογο σετάρισμα...

[Mistral]

Αα μάλιστα οκ. Απλά είχα την περιέργεια επειδή ανέφερες πως ήταν διαφορετικές μεταξύ τους... Σε καταλαβαίνω απολύτως ως προς το τί θες να πεις... Γι'αυτό άλλωστε το να συνδέσω την ηλεκτρική σε ενισχυτή είναι το τελευταίο που με απασχολεί στις δοκιμές όπως ανέφερα και παραπάνω...

[Mistral]

Επαναφέρω το θέμα μιας και πριν καμιά εβδομάδα πέρασα από γνωστό κατάστημα της Αθήνας. Είδα να κρέμονται δύο κιθαρίτσες που ήθελα να δοκιμάσω, οπότε και το έκανα.

1. Fender Stratocaster Eric Johnson
Ωραία κιθάρα. Προσεγμένη πολύ και καλοσεταρισμένη. Για την φήμη που έχει όμως, ως μία από τις καλύτερες στρατ που κυκλοφορεί, περίμενα περισσότερα. Δεν με ενθουσίασε κυρίως το μπράτσο της, πολύ χοντρό ρε παιδιά, αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό. Γενικά όμως προσεγμένη κιθάρα, όχι όμως για τόσα λεφτά που ζητούν.

2. Fender Stratocaster Road worn 60's
Καταπληκτική. Ωραία, 'δαρμένη' σε βαθμό κακουργήματος, μου έκανε τεράστια εντύπωση μέχρι και η 'σκουριά' στη γέφυρα. Δεν μ'ενθουσίασε που είναι ματ το σώμα κι αμφιβάλλω αν γίνεται έτσι με την πάροδο του χρόνου ένα όργανο. Το μπράτσο της perfect αν και συνειδητοποιώ όσο περνάει ο καιρός πως δεν με συγκινεί τόσο το neck shape, όσο το nut width. Το μόνο μείον για εμένα ήταν αφενός οι παλιές χορδές (σε εξοργιστικό σημείο που κολλούσαν τα χέρια) κι αφετέρου το setup της, ίσως είχε πάρει από την υγρασία όμως (truss rod relief, action). Γενικά φαινόταν πως καθόταν για πολύ καιρό. Γενικά όμως ωραία κιθάρα. Θα την προτιμούσα από την eric johnson.

Δοκίμασα πάλι την classic vibe και μπορώ να πω με βεβαιότητα πως είναι μία τίμια κιθάρα που αξίζει κάθε ευρώ σε σχέση με τις άλλες ακριβότερες, ασχέτως αν και πάλι... δεν μ'ενθουσίασε 

Θέλω κάποια στιγμή να πάρω μία νέα strat, αλλά δεν μπορώ να βρω κάποια (ακόμα) που να είναι καλύτερη από τη δικιά μου (mexico std 2000). Άλλαξα τάστα φέτος, σεταρίστηκε και πλέον πετάει (μαγνήτες ssl-1, είχα τον JB Jr στη γέφυρα και τον άλλαξα με SSL1. Τί έκανα τόσο καιρό με τον JB Jr αναρωτιέμαι... ). Μάλλον θα πρέπει να κοιτάξω σε american vintage / hot rod μεριά αλλά ...

P.S Τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές και προφανώς υποκειμενικές απόψεις

[Απόλλων]

Φίλε Μistral, βλέπω ότι ενάμιση χρόνο μετά από την αρχή αυτής της συζήτησης, είσαι ακόμα στο ψάξιμο. Ας συνεχίσουμε λοιπόν...

Κατ' αρχήν σχετικά με τις κιθάρες που ανέφερες στο τελευταίο σου μήνυμα. Συμφωνώ με όσα λες για την Roadworn, ούτε εγώ βρίσκω γενικά ελκυστικό το relicing σε μια κιθάρα, ακόμα και όταν είναι πολύ καλό και πειστικό. Και στο συγκεκριμένο μοντέλο δεν θα έλεγα ότι είναι άσχημο, ούτε θα το χαρακτήριζα υπερβολικό, ειδικά σε σύγκριση με κάποιες άλλες κιθάρες που έχω δει. Επιπλέον η τιμή είναι σχετικά λογική. Εγώ πάντως δύσκολα θα αγόραζα reliced κιθάρα και μία που διστακτικά αγόρασα πέρσι δεν μού έκανε κλικ για διάφορους λόγους. Σε συνδυασμό με το relicing (που, αν και ήταν από τα καλύτερα που έχω δει, δεν με συγκινούσε καθόλου) τελικά την πούλησα. Αν εσένα δεν σε χαλάει και προτιμάς μια κιθάρα σε στυλ '60s με rosewood ταστιέρα, είναι μια καλή επιλογή.

Η Εric Johnson Stratocaster είναι επίσης μια καλή κιθάρα, είναι όμως γνωστή για το χοντρό της μπράτσο. Όποια συζήτηση έχω διάβάσει σε κιθαριστικά fora όπου κάποιος ψάχνει strat με μπράτσο παχύτερο από τα συνηθισμένα, πάντα γίνεται μια αναφορά στην EJ. Για μένα κάτι τέτοιο θα αποτελούσε σοβαρό πλεονέκτημα, κατανοώ όμως ότι για τους περισσότερους δεν είναι. Πάντως δεν θα έδινα τόσα λεφτά για μια strat, ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν εξαιρετικά όργανα στη μισή τιμή ή ακόμα και το 1/3 της τιμής (βλέπε παρακάτω).

Επειδή αναφέρθηκε στην αρχική συζήτηση η Classic Player για την οποία έκανες ευνοϊκά σχόλια, θα συμφωνούσα ότι είναι μια κιθάρα που αποτελεί σημείο αναφοράς για strat κάτω από τα 1000 Ευρώ. Με διαφορά καλύτερη από τις φτηνότερες Μεξικάνες και ποιοτικά πιο κοντά στα Αμερικάνικα μοντέλα. Και προσωπικά δεν βλέπω τι δικαιολογεί αντικειμενικά την τεράστια διαφορά τιμής ανάμεσα στην EJ και την Classic Player '50s σε sunburst χρώμα που είναι πολύ παρόμοια (50s style strat, 2-color sunburst, 1-ply pickguard, μπράτσο με soft V profile, ταστιέρα με radius 12, 21 medium jumbo τάστα, κλπ). Βέβαια η CP δεν έχει το 1 piece σώμα με nitrocellulose βερνίκι της ΕJ, αλλά εγώ τουλάχιστον δεν θα πλήρωνα ένα χιλιάρικο παραπάνω για αυτά. To μόνο που δεν μού άφησε καλή εντύπωση από την Classic Player είναι οι μαγνήτες. Ο ήχος τους μού φάνηκε κάπως λεπτός και αναιμικός, όχι ιδιαίτερα ζεστός. Αν λοιπόν σού άρεσε γενικά η Eric Johnson, ίσως θα έπρεπε να δοκιμάσεις ξανά και την Classic Player που δεν έχει τόσο χοντρό μπράτσο. Η CP έχει και μια ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα στην καλωδίωση, καθώς στην θέση 4 (αν η θέση 1 είναι ο μαγνήτης της γέφυρας) δεν έχουμε neck και middle ως συνήθως αλλά neck και bridge, δίνοντας έτσι μια γεύση από ήχο telecaster. Όχι βέβαια ακριβώς, αλλά σίγουρα έχει μια διαφορετική ηχητική ταυτότητα.

Τέλος, επειδή βλέπω να λες ότι έχεις καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα ως προς το nut width σε σχέση με το profile του μπράτσου, θα έλεγα από προσωπική εμπειρία ότι είναι δύσκολο να διαχωρίσεις εντελώς αυτά τα δύο ως προς την αίσθηση και το playability. Όλες όμως οι παραπάνω κιθάρες έχουν nut width 42 χιλιοστά, οπότε πιθανολογώ ότι οι διαφορές που επεσήμανες έχουν περισσότερη σχέση με το σχήμα και το πάχος του μπράτσου απ' ό,τι με το πλάτος της ταστιέρας.

[Mistral]

Φίλε Μistral, βλέπω ότι ενάμιση χρόνο μετά από την αρχή αυτής της συζήτησης, είσαι ακόμα στο ψάξιμο. Ας συνεχίσουμε λοιπόν...

Ναι η αλήθεια είναι πως ψάχνομαι γενικότερα ώστε να βρω το βέλτιστο για εμένα και τα γούστα μου. ΑΛΛΑ επειδή είμαι πολύ ικανοποιημένος από αυτήν που ήδη έχω - ειδικά μετά τα νέα τάστα, τo γενικότερα setup - κάνω υπομονή. Οπότε μιας και τις είδα κρεμασμένες, λέω ... ας δοκιμάσω!

Τώρα, η Eric Johnson όχι δεν μου άρεσε και συμφωνώ απόλυτα σε όσα γράφεις, ειδικότερα για τα χρήματα που κοστίζει και τις διαφορές της με τα φθηνότερα μοντέλα. Να το θέσω διαφορετικά, αν και περίμενα να συναντήσω baseball bat για μπράτσο, περίμενα ότι γενικότερα θα μου έκανε κάτι. Δεν μου έκανε όμως. Απεναντίας, με την σειρά μου κι εγώ δεν είδα τόσες διαφορές από την classic player που ν'αξίζει το επιπλέον χιλιάρικο. Η road worn ήταν σαφώς καλύτερη για τα γούστα μου, αλλά συμφωνούμε επίσης στο relicing. Οπότε ψάχνω... Κύριος σκοπός είναι να έχω μία δεύτερη ηλεκτρική, αφενός για δεύτερη, αφετέρου ώστε να έχω διαφορετικό tuning / setup στην άλλη. Βέβαια τώρα προέχουν κάποια πετάλια, οπότε έχω όλο το χρόνο να ψαχτώ.

Τέλος, επειδή βλέπω να λες ότι έχεις καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα ως προς το nut width σε σχέση με το profile του μπράτσου, θα έλεγα από προσωπική εμπειρία ότι είναι δύσκολο να διαχωρίσεις εντελώς αυτά τα δύο ως προς την αίσθηση και το playability. Όλες όμως οι παραπάνω κιθάρες έχουν nut width 42 χιλιοστά, οπότε πιθανολογώ ότι οι διαφορές που επεσήμανες έχουν περισσότερη σχέση με το σχήμα και το πάχος του μπράτσου απ' ό,τι με το πλάτος της ταστιέρας.

Πιθανολογώ πως έχεις δίκιο. Ενδεχομένως το πολύ παχύ μπράτσο της Eric Johnson ή γενικότερα η διαφορά στο πάχος ακόμα και σε ίδιο neck shape (π.χ C shape δικιάς μου vs C shape ενός φίλου) να μου κάνει την διαφορά και να θεωρώ πως είναι μικρότερο το nut width, ενώ το θέμα βρίσκεται στο neck shape. Δυστηχώς δεν βοηθάει η έλλειψη ποικιλίας στα ελληνικά μαγαζιά ώστε να τις βάλω δίπλα - δίπλα και να εντοπίσω τις διαφορές.

[Απόλλων]

Bλέποντας όσα έχεις αναφέρει σε αυτή τη συζήτηση, αναρωτιέμαι μήπως θα ήταν καλύτερα να επενδύσεις σε περισσότερες αναβαθμίσεις για την Μεξικάνα Strat που έχεις ήδη. Ένα καλό κοκκάλινο nut, ένα σετ ποιοτικών κλειδιών, μια καινούργια γέφυρα ή τουλάχιστον ένα tremolo block, είναι πράγματα που δεν κοστίζουν ακριβά, είναι εύκολα στην εγκατάσταση και μπορούν να δώσουν νέο αέρα και καλύτερο playablity σε μία στρατ. Επιπλέον είναι αναβαθμίσεις πλήρως αναστρέψιμες αν για κάποιο λόγο δεν σε ικανοποιήσει το τελικό αποτέλεσμα.

Από την άλλη πλευρά πάλι, και επειδή θέλεις και μια δεύτερη κιθάρα, σκέφτομαι ότι παρόμοια με την Roadworn αλλά χωρίς το relicing είναι η Classic Player '60s strat. Δεν την έχω δοκιμάσει, αλλά απ' ό,τι διαβάζω οι Custom '69 μαγνήτες της πρέπει να είναι καλύτεροι από αυτούς που έχει το '50s μοντέλο. Και αν δεν σε χαλάνε τα εντελώς vintage specs (όπως η ταστιέρα με radius 7,25 και τα vintage τάστα), υπάρχουν ακόμα και τα μοντέλα Classic Series '50s και '60s. Για να πω την αλήθεια, την Classic Series '50s έψαχνα στο ebay όταν πέτυχα την Classic Player. Επίσης αν θέλεις κάτι με ακόμα καλύτερες προδιαγραφές, υπάρχει και η Classic Series '50s Lacquer (nitro βερνίκι), η οποία όμως διατίθεται μόνο σε Candy Apple Red χρώμα.

[Mistral]

Bλέποντας όσα έχεις αναφέρει σε αυτή τη συζήτηση, αναρωτιέμαι μήπως θα ήταν καλύτερα να επενδύσεις σε περισσότερες αναβαθμίσεις για την Μεξικάνα Strat που έχεις ήδη. Ένα καλό κοκκάλινο nut, ένα σετ ποιοτικών κλειδιών, μια καινούργια γέφυρα ή τουλάχιστον ένα tremolo block, είναι πράγματα που δεν κοστίζουν ακριβά, είναι εύκολα στην εγκατάσταση και μπορούν να δώσουν νέο αέρα και καλύτερο playablity σε μία στρατ. Επιπλέον είναι αναβαθμίσεις πλήρως αναστρέψιμες αν για κάποιο λόγο δεν σε ικανοποιήσει το τελικό αποτέλεσμα.

Εδώ σε πρόλαβα Η κιθάρα έχει αλλαχτεί ολοκληρωτικά. Νέα τάστα φέτος (από vintage που είχε έβαλα τα 6105, λίγο ψηλά αλλά ο τεχνικός τα έφερε σε medium jumbo ουσιαστικά ύψος), νέο κοκκάλινο nut, αλλαγή του Jb Junior στη γέφυρα με SSL-1 (όπως και οι άλλοι δύο που έχω) και ταυτόχρονα σύνδεση του tone pot για τον bridge. Το μόνο που μένει είναι ένα full block στη γέφυρα καθώς έχει το μισό (παλαιότερα όλες οι μεξικάνες στρατ έτσι ήταν), αλλά δεν ξέρω τί διαφορά θα κάνει στον ήχο. Θεωρητικά θα δώσει sustain αλλά έχω ήδη αρκετό. Έχω το tremolo floating με τη μέθοδο του carl verheyen και μένει σταθερά κουρδισμένη με διαρκή χρήση του τρέμολο, το οποίο είναι σχεδόν ένα με το χέρι μου Κλειδιά θέλω κάποια στιγμή να βάλω τα kluson type, περισσότερο για το vintage ύφος κι όχι τόσο για τη λειτουργικότητά τους, αλλά πρέπει να πάρω απόφαση να δώσω 70Ε για την εμφάνιση Γενικά πάντως, είναι πλέον ένα ΚΑΛΟ όργανο.

Από την άλλη πλευρά πάλι, και επειδή θέλεις και μια δεύτερη κιθάρα, σκέφτομαι ότι παρόμοια με την Roadworn αλλά χωρίς το relicing είναι η Classic Player '60s strat. Δεν την έχω δοκιμάσει, αλλά απ' ό,τι διαβάζω οι Custom '69 μαγνήτες της πρέπει να είναι καλύτεροι από αυτούς που έχει το '50s μοντέλο. Και αν δεν σε χαλάνε τα εντελώς vintage specs (όπως η ταστιέρα με radius 7,25 και τα vintage τάστα), υπάρχουν ακόμα και τα μοντέλα Classic Series '50s και '60s. Για να πω την αλήθεια, την Classic Series '50s έψαχνα στο ebay όταν πέτυχα την Classic Player. Επίσης αν θέλεις κάτι με ακόμα καλύτερες προδιαγραφές, υπάρχει και η Classic Series '50s Lacquer (nitro βερνίκι), η οποία όμως διατίθεται μόνο σε Candy Apple Red χρώμα.

 

Κάτι τέτοιο έχω κι εγώ στο μυαλό μου. Θα πρέπει να τις δω διεξοδικά πλέον καθώς προφανώς δεν υπάρχει λόγος να δώσω περισσότερα χρήματα. Οπότε πρέπει να δω τα μοντέλα αυτά (50s vs 60s) και ν' αποφασίσω. Όπως τα λες εν ολίγοις. Δεν επείγομαι, αλλά θέλω / χρειάζομαι μία δεύτερη ηλεκτρική (ας ξεκουράζεται κι αυτή λίγο. 15 χρόνια μόνο αυτή παίζει η δόλια ). Σ'ευχαριστώ για το ενδιαφέρον Απόλλωνα    

[Απόλλων]

Kαι για να ξεφύγουμε λίγο από τα Fender μοντέλα, ψάξε και στο ebay για καμία Tokai strat. Aυτή η Tokai AST-70 για παράδειγμα ίσως να είναι καλύτερο όργανο από πολλές Fender σε αυτό το εύρος τιμής. Eπίσης κοίτα τις G&L, υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα μοντέλα για κάθε βαλάντιο.

[Mistral]

Kαι για να ξεφύγουμε λίγο από τα Fender μοντέλα

Ναι, αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα (που έχω κολλήσει σε fender). Περισσότερο βέβαια μ'έχει απασχολήσει αν θα πρέπει η δεύτερη κιθάρα να είναι strat ή tele / les paul (οπότε είχα και tokai στο μυαλό μου), αλλά αυτό είναι άλλο θέμα

[AnimaPura]

Εγώ στην θέση σου θα πήγαινα για την Roadworn 60's. Εφόσον σου άρεσε γενικότερα όταν την έπαιξες (μείον τις "ατασθαλίες" του σεταρίσματος) και σου αρέσουν και οι reliced κιθάρες, then go for it.

Πριν μέρες έπιασα πάλι την Strat Affinity στα χέρια μου για κάτι πειραματισμούς και αφού έχω παίξει τόσο καιρό με την LTD μου, η διαφορά στην ποιότητα της ταστιέρας και των ηλεκτρικών κάνει μπαμ από χιλιόμετρα. Επομένως αν δεν σου κάνουν κλικ οι Classic Vibe, θα κοιτούσα για μια Tele American Standard. Ειδικά αυτή εδώ μου αρέσει πολύ προσωπικά: http://www.sweetwater.com/store/detail/TeleAMMNAT2 (και με maple ταστιέρα!)

[vasilisgeo72]

Καλησπέρα και από μένα. Εγώ les Paul κιας πέρυσι αποφάσισα να αγοράζω μια στρατ και τελικά πήρα την classic vibe 50s. Έπαθα πλάκα μαζί τις ακριβώς αυτό που ήθελα...Λέω για να είναι ετσι μια squier πως είναι μια USA. Την πούλησα μέσα σε μια εβδομάδα και πήρα την Fender am std και... από ποιότητα καλύτερη αλλά από ήχο....κατώτερη και μάλιστα για τα γούστα μου πολύ κατώτερη. Εντάξει άρχισα να αλλάζω μαγνήτες και τώρα δεν της συγκρίνω ουτε και την αλλάζω όμως το σοκ που έφαγα τότε ήτανε χοντρό ... και ένα καλό μάθημα αφού έσκασα αρκετά χρήματα. Είναι πολύ τίμια κιθάρα  η vibe η μάλλον σε κάνει να νιώθεις ότι τους έπιασες κορόιδα για χρήματα που ξόδεψες

[Mistral]

@animapura
Συμφωνώ για tele και το σκέφτομαι καιρό τώρα. Έχω ένα σημαντικό θέμα όμως κι ακούει στη μαγική λέξη.. Tremolo (vibrato, whammy bar, πες το όπως θες) Γενικά δεν το αποχωρίζομαι και το χρησιμοποιώ διαρκώς. Ο μόνος λόγος που με κρατάει από non tremolo κιθάρα. Τώρα εντάξει υπάρχουν λύσεις όπως το bigsby ή les paul με τρέμολο αλλά όχι... δεν μπαίνω στην διαδικασία αυτή Ένας ακόμη λόγος είναι πως 'θέλω να παίζω' κι όχι να σκέφτομαι 'Να παίξω με tele ή με strat το εν λόγω άσμα??' Θέλω να παίζω και να έχω την δυνατότητα να επιλέξω εκείνη την στιγμή αν θα ακουστεί τρέμολο ή όχι. Ξέρω, είμαι κολλημένος αλλά πρέπει να το ξεπεράσω

@vasilisgeo72
Συμφωνώ μαζί σου. Προσωπικά (κάπου το αναφέρω και παραπάνω) δίνω μεγάλη βάση στο playability, καθώς τον ήχο θα τον φέρεις εκεί που θες (αλλαγή μαγνητών, ενισχυτής). Με αυτές που αναφέρω από την αρχή του post, δεν εντυπωσιάστηκα με καμία περισσότερο από τη δικιά μου. Ενδεχομένως να έχω όντως πέσει σε πολύ καλή κιθάρα, ενδεχομένως πάλι να μην έχω την πολυτέλεια να δοκιμάσω πολλές διαφορετικές μεταξύ τους ώστε να δω ποιο μπράτσο με βολεύει περισσότερο. Για παράδειγμα πολύ βολικό είχα θεωρήσει της Highway (όχι της one, της πρώτης του 2003-2004 αν θυμάμαι καλά), καθώς και μία american std ενός φίλου (που αναφέρω επίσης παραπάνω). Κάτι αντίστοιχο όμως δεν έχω ξανασυναντήσει στην μέχρι τώρα αναζήτησή μου. Η εταιρεία το αναφέρει modern C shape, αλλά και το δικό μου έτσι το χαρακτηρίζει και είναι διαφορετικό.

Και το ψάξιμο συνεχίζεται...