Είναι φανερό οτι οι επιστήμονες (στο παραπάνω άρθρο) ούτε επαναπαύονται στο οτι ποτέ δεν θα υπάρξει καταστροφή, ούτε στο οτι βομβαρδίζοντας τον Κιμ ο κόσμος μας θα ζήσει όμορφα αρμονικά ειρηνικά και ιντερνετικά για πάντα. Και ούτε φυσικά στην μακροβιότητα των μέσων αποθήκευσης (η οποία και να υπήρχε απο μόνη της δεν λέει και τίποτε απολύτως).
O "επιστήμονας", όχι Οι.
Επίσης ένα άρθρο σε μια ενημερωτική ιστοσελίδα, όσο έγκριτη και να είναι, δεν σημαίνει ότι είναι σωστό. Δεν είναι επιστημονικό περιοδικό ώστε να έχει ένα υποτυπώδες υπόβαθρο (που κι εκεί έχουν "ανέβει" τα άπειρα...).
Προσωπικά πάντως, -εξακολουθώ να- διαφωνώ.
Ξαναλέω κάτι, γιατί μάλλον δεν έχει γίνει κατανοητό.
Τα ηλεκτρονικά αποθηκευτικά μέσα δεν ζουν για πάντα. Ούτε γενικά το hw.
Tα data όμως ζουν.
Ας το πιάσω πιο αναλυτικά και απλά:
Στην υπηρεσία μου έχω μερικά storages τα οποία είναι αρκετά μεγάλα.Δεν ξεκίνησα με αυτά. Έχω αλλάξει μερικές φορές στα τόσα χρόνια.Επίσης έχουν χτυπήσει άπειροι δίσκοι. Κι αυτοί έχουν αλλαχθεί.
Ξεκίνησα δηλαδή με ένα storage με 10 δίσκους ξέρω γω, κάποια στιγμή αλλάχθηκαν όλοι ενώ παρέμεινε το hardware, μετά αλλάχθηκε το hardware και οι δίσκοι και ξανά και ξανά και ξανά.
Τα δεδομένα όμως παρέμειναν ΑΝΕΠΑΦΑ και στην ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ έκδοση τους.
Είναι τρομερή αυτή η ψηφιακή ευκολία, να έχεις το πρωτότυπο για πάντα.
Στην πορεία θα ξανά αλλάξω storage, vendor, τύπο αποθηκευτικού μέσου. Και τα data θα είναι εκεί. Ίδια!
Το ίδιο συμβαίνει παντού. Και όπως θα ξέρεις, υπάρχουν και τα Dissaster Recovery Centers. Οπότε γίνεται eliminate η όποια καταστροφή μπορεί να συμβεί.
To λιγότερο που με απασχολεί είναι το μέσο. Είτε είναι δίσκος, είτε enclosure, είτε λειτουργικό που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες μου. Ότι και να είναι, τα δεδομένα θα συνεχίσουν να υπάρχουν...
Α και ακόμα έχω data σε αρχαίες μορφές. Αλλά εξακολουθούν να είναι αναγνώσιμα. Και σιγά σιγά μετατρέπονται σε πιο σύγχρονες. Υπάρχει συνέχεια δηλαδή.
