
Δεν με κάλυψες, ασφαλώς, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί σε μια διαδικτυακή συζήτηση.
Δεν θα αντιπαρατεθώ στις αιτιάσεις σου, γιατί δεν είναι αυτό ο λόγος της παρέμβασής μου σ' αυτό το νήμα.
Σκοπός μου είναι να δείξω πως πουθενά, ούτε στα θρησκευτικά δόγματα, δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο, παρά μόνον γκρίζες ζώνες. Ωστόσο, κάτι δεν κατάλαβες. Εγώ δεν υποστήριξα πως οι Μουσουλμάνοι δεν πιστεύουν σε έναν και μοναδικό Θεό. Είπα πως ο Θεός αυτός δεν προσδιορίζεται ποσοτικά, αλλά ποιοτικά.
Κι έρχομαι στην συνέχει της κουβέντας μας, ακολουθώντας το παράδειγμά σου, των βιβλικών δηλαδή παραβολών. Το ότι δεν απαντώ σε όσα παρέθεσες δεν σημαίνει ότι υπεκφεύγω. Έχω κι εγώ τις αιτιάσεις μου σε όσα υποστηρίζεις. Απλώς, ο σκοπός μου δεν είναι μια δογματική αντιπαράθεση, αλλά, ως γνήσιος αιρετικός, να σπείρω αμφιβολίες.
1. Ερώτημα που άφησες αναπάντητο: "Περί του Υιού αυτού, όστις εγεννήθη εκ σπέρματος Δαϋιδ και απεδείχθει Υιός Θεού δυνάμει" (Παύλου, Προς Ρωμαίους, Α',3)
2. Δεύτερο ερώτημα που άφησες αναπάντητο: Πώς συμβαίνει και οι τέσσερεις Ευαγγελιστές δεν συμφωνούν στα ονόματα των μαθητών του εσωτερικού κύκλου; Στο κάτω κάτω, δώδεκα ήσαν όλοι κι όλι. Και για να μην κουράζεσαι να ψάχνεις, ανέτρεξε στα: Ματθαίος Δ', 18-22 και Ι, 1-4, Μάρκος Α', 16-20, και Γ 13-19, Ιωάννης Α', 35-49, Λουκάς Α', 1-11.
Θα διαπιστώσεις πως Ματθαίος κι ο Μάρκος συμφωνούν κατά βάση, ο Λουκάς διηγείται μια εντελώς διαφορετική ιστορία, ενώ ο Ιωάννης, με τον γνωστό του ναρκισσισμό, αναφέρει ότι εκείνος ήταν ο πρώτος μαθητής του Ιησού, αφού, ως γνωστόν, ήταν κι ο αγαπημένος του. Ο Ιωάννης, επίσης, είναι εκείνος, ο μόνος, που αναφέρει την περιβόητη σκηνή με τις αρνήσεις του Πέτρου, αφού δεν είναι δυνατόν άλλος να είναι ο "αγαπημένος μαθητής" κι άλλος "η πέτρε της Εκκλησίας του Ιησού".
3. "Μακάριοι οι ειρηνοποιοί. Διότι αυτοί θέλουσι ονομασθή υιοί του Θεού" (Ματθαίος Ε,9)
"Πυρ ήλθον να βάλω εις την γην. Και τι θέλω, εάν ήδη ανήφθη; (...) Μη νομίζετε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην, αλλά μάχαιρα" (Ματθαίος Ι, 34 και Λουκάς ΙΒ, 49-51)
4. Και μια "συναρπαστική" διήγηση:
"Ότε δε το πρωϊ επέστρεψεν εις την πόλιν, επέινασε
. και ιδών μίαν συκήν, ήλθε προς αυτήν, και ουδέν εύρεν επ' αυτήν, ειμή φύλλα μόνον
. και λέγει προς αυτήν, να μη γίνει πλέον από σου καρπός εις τον αιώνα. Και παρυθύς εξηράνθη η συκή." (Ματθίος, ΚΑ, 18-20)
" Και τη επαύριον αφού εξήλθον από Βηθανίας επέινασε. Και ιδών μακρόθεν συκή έχουσαν φύλλα, ήλθε αν τυχόν εύρεν τι εν αυτή
. και ελθών επ' αυτήν, ουδέν εύρεν ειμή φύλλα διότι δεν ήτο καιρός σύκων. Και αποκριθείς ο Ιησούς, είπεν προς αυτήν, μηδείς πλέον εις τον αιώνα να μην φάγη καρπόν από σου (...) και το πρωϊ διαβαίνοντες είδον ην συκήν εξηραμμένην εκ ριζών. Και ενθυμηθείς ο Πέτρος λέγει προς Αυτόν, Ραββί, ιδέ, η συκή την οποίαν κατηράσθης εξηράνθη." (Μάρκος, ΙΑ, 12-14)
Εκτός βεβαίως από την χρονική δαφορά, θα εντόπισες και το "διότι δεν ήτο καιρός σύκων".
Παραβολή θα μου πεις, σε ένα κείμενο θρησκευτικό το οποίο δεν πρέπει να το παίρνουμε κατά λέξη διότι δεν είναι ιστορικό. Ε, αυτό λέω κι εγώ!
5. Τρίτο αναπάντητο ερώτημα: Τι,
ακριβώς, σημαίνει Ναζωραίος
Φαντάζομαι πως καταλαβαινεις ότι θα μπορούσα επί μακρόν αν συνεχίσω στον εντοπισμό αντιφάσεων και νοηματικών κενών μέσα στα Ι. Ευαγγέλια. Αλλά δεν θα το κάνω, γιατί η Καινή Διαθήκη αφορά στην Πίστη.
Ωστόσο, έκανες κάποιο λάθος. Οι πρωτοχριστιανικές κοινότητες αναγνώριζαν την ιερότητα αποκλειστικά και μόνον της Παλαιάς Διαθήκης. Οι επιστολές των μαθητών, εκ τις οποίες προέκυψαν πολύ αργότερα τα Ι. Ευαγγέλια, δεν είχαν την απαραίτητη αξιοπιστία σε όλες τις πρωοχριστιανικές κοινότητες, λόγω του ανηλεούς "εμφυλίου" ανάμεσα στις φράξιες των αποστόλων Πέτρου, Παύλου και Ιωάννη.
Το ομοούσιον και το ομοιούσιον είναι μια πάρα πολύ σπουδαία υπόθεση. Από εκεί, ουσιαστικά πηγάζει και το χριστιανικό δογματικό Σχίσμα. Γιατί αν ο Χριστός είναι ομοούσιος, όπως ομολογεί το σύμβολο της Πίστεως, τότε είναι αυτονόητο πως το Αγιον Πνεύμα εκπορεύεται και από τον Υιό.
Εν κατακλείδι, αγαπητέ φίλε, αποδέχομαι και σέβομαι
ΑΠΟΛΥΤΩΣ την θρησκευτική σου πίστη.
Δεν αποδέχομαι, όμως, επουδενί το νεοαυγουστινιανό δόγμα περί "Διπλής Αλήθειας", το οποίο επιχειρεί, ακόμη και στις μέρες μας, να καθυποτάξει την επιστήμη και την φιλοσοφία κάτω από την αυθεντία της θεολογίας.
ΥΓ: Η ερώτηση που δεν κατάλαβες αναφέρεται στον Νίτσε.