Φυσικά και δεν θα επικροτήσω την αντίδραση του Ζιζού. Μπορώ όμως να βρω ελαφρυντικά, εξετάζοντάς το στο πλαίσιο της ανθρώπινης ψυχολογίας και να του αναγνωρίσω την "μαγκιά" να το κάνω ευθέως αποδεχόμενος και τις συνέπειες των επιλογών του. Δεν κρύφτηκε, δεν το έπραξε στα μουλωχτά, δεν επεδίωξε να τη βγάλει καθαρή και να τη χώσει στον αντίπαλο δίχως να τον πάρει κανείς χαμπάρι, όπως ο Garcia και τόσοι άλλοι, που δεν έχουν καν το σθένος να μετουσιώσουν την όποιο προσβολή αισθάνονται σε ενέργεια με εγνωσμένη ποινή. Αν μάλιστα αργότερα βγαίνεις και το παίζεις και θύμα, είσαι διπλά κατάπτυστος.