ΕΑΝ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΠΕΡΙΤΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ 250000 ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΑ ΠΟΣΑ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΕΞΗΣ
1600 ευρω το μηνα επι 14 μας κανει 22400 ευρω
επι 250000 δημοσιους υπαλληλους μας κανει 5,600,000,000 το χρονο
Αν το πολλαπλασιασουμε και επι τα τελευταια 30 χρονια το ποσο ειναι
168.000.000.000 ευρω
Συγκλονιστικός υπολογισμός που μου προκάλεσε ρίγη αηδίας!
Μιλάς για 250000 ανθρώπους λες και είναι άψυχα αντικείμενα που πιάνουν χώρο και κοστίζουν.
Μιλάς για 250000 εργαζόμενους που προσπαθούν να επιβιώσουν ασκώντας το ανθρώπινο δικαίωμα στην εργασία, μέσα σε ένα σύστημα που παραπέει και
εσύ με χυδαίο τρόπο εξαργυρώνεις την ύπαρξή τους σε €.
Να την βράσω δηλαδή και την κιθάρα και τη μουσική και τις τέχνες όλες αν σκεφτόμαστε έτσι!
δεν ηταν μονιμοι κι ετσι ειχαν κινητρο να εργαζονται περισσοτερο
Κρίνεις εξ ιδιων τα αλλοτρια. Κλασσική λούμπα. Με την λογική σου ταυτίζεσαι με αυτούς που κατηγορείς και με τις πρακτικές και λογικές που σε εξαγριώνουν.
1. Οι δημοσιοι υπαλληλοι να ειναι τοσοι πολλοι: οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα είναι στον μέσο όρο της Ευρωζώνης (σε % επί του πληθυσμού). Υπάρχουν χώρες με μεγαλύτερο % απί του πληθυσμού που όλα δουλεύουν ρολοί. Γιατί; Γιατί υπάρχει οργάνωση, γιατί οι προϊστάμενοι είναι στις θέσεις τους, γιατί οι διευθυντάδες δεν κάνουν "συμπλήρωση" εισοδήματος σε εξωτερικές "δουλίτσες". Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι πολλοί. Το δημόσιο είναι πολύ ανοργάνωτο.
2. να ειναι μονιμοι: αυτό που θα έπρεπε να ρωτάς είναι εσύ γιατί να μην είσαι μόνιμος; Αλλά την απάντηση την δίνεις μόνος σου:
θεωρητικα εχω καθημερινα το φοβο της απολυσης,πραγμα που με κανει να ειμαι παρα πολυ παραγωγικος και συγκεντρωμενος.
Κάποιοι και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα μπορούν να δουλέψουν και χωρίς βούρδουλα. Αυτοί (που είναι και η πλειοψηφία των εργαζομένων) έχουν δικαίωμα στην μονιμότητα.
3. να εχουν μισθο αρκετα υψηλοτερο απο το βασικο του ιδιωτικου τομεα: Δεν έχουν! Ακόμα και αν δεχτούμε τον μέσο όρο των 1400€, αυτο δεν σημαίνει ότι ένας μέσο υπάλληλος πέρνει τόσα. Ένας μέσος υπάλληλος πέρνει σίγουρα λιγότερα. Ο λόγος που φαίνεται αυξημένος ο μέσος όρος είναι οι μισθοί των ανωτέρων στελεχών, οι οποίοι είναι τεράστιοι αλλά καμία σχέση δεν έχουν με τον μέσο υπάλληλο.
Κάτι ακόμα: συγκρίνεις τον υποτιθέμενο μέσο όρο του δημοσίου με τον κατώτατο μισθό του ιδωτικού τομέα.
Για υπολόγισε τον μέσο όρο του ιδιωτικού τομέα βάζοντας μέσα τα εκατομμύρια που ετήσια μπορούν να τσεπώνουν τα ανώτερα στελέχη μιας επιχείρησης και θα δεις ότι
δεν υπάρχει σύγκριση στους μέσους όρους. Άσε που είναι ένα θέμα το κατά πόσο όλα τα κέρδη των εταιριών φορολογούνται. Ενώ ένας απλός δημόσιος υπάλληλος δεν μπορεί να φοροδιαφύγει.
θεωρητικα εχω καθημερινα το φοβο της απολυσης,πραγμα που με κανει να ειμαι παρα πολυ παραγωγικος και συγκεντρωμενος.
Αν δεν εισπράτεις ικανοποίηση από αυτό που κάνεις ώστε να μπορείς να είσαι παραγωγικός χωρίς το φόβο του μπαμπούλα, προφανώς δεν κάνεις κάτι που σου αρέσει και
η δυσαρέσκειά σου είναι κατι που πρέπει να αντιμετωπίσεις μόνος σου πριν φτάσεις στο σημείο να την ρίχνεις στα μούτρα άλλων κοινωνικών ομάδων.
Η αναφορά μου στο δημόσιο τομέα έχει ένα συγκεκριμένο στόχο: δεν πρέπει να επιτρέψουμε να δράσουν αλληλοσπαρακτικά αντανακλαστικά που έντεχνα μας έχουν
καλλιεργηθεί εδώ και χρόνια. Τα αίτια της κρίσης είναι οι επιλογές των κυβερνήσεων, η εμπιστοσύνη που δείξαμε στους πλέον αναξιόπιστους, η εν λευκώ συγκατάθεσή
μας στην υποθήκευση του μέλλοντος του δικού μας και των παιδιών μας.
Δεν μπορούμε να έχουμε απέντί μας τον διπλανό μας. Ο διπλανός μας πρέπει να είναι δίπλα μας. Αν θέλουμε να κοιτάμε ψηλά, απέναντί μας πρέπει να έχουμε τους από πάνω!
Υ.Γ. Πως βγάζεις το bold από κάτι που είναι ήδη bold;
Υ.Γ. 2 Jimi Pap δεν σου επιτίθομαι προσωπικά (ακόμα και εκεί που χρησιμοποιώ δεύτερο πρόσωπο). Στις απόψεις σου επιτίθομαι (που αρκετοί καλοθελητές τις προπαγανδίζουν από την κυβέρνηση προκειμένου να δικαιολογήσουν την καταστρατήγηση της ανθρωπιάς που μας έχει απομείνει) και βρήκα ευκαιρία από την απάντησή σου να τα πω μαζεμένα. Είναι απόψεις που αρκετοί από εμάς τις αναπαράγουν άθελά τους χωρίς να καταλαβαίνουν πόσο πραγματικά επικίνδυνες είναι.
Σε ευχαριστώ ειλικρινα για την ευκαιρία που μου έδωσες.
Y.G. 3 Βραζίλη σε ευχαριστώ. Είναι εντάξει τώρα.