Είναι όμως κοινή (ιντερνετική) γνώση ότι ο SRV έπαιρνε τον ήχο που ήθελε από τους ενισχυτές του, πουσάρωντας το front end τους με το tube screamer, το οποίο το ρύθμιζε με το gain στο χαμηλό και το volume ψηλά, δηλαδή πιο πολύ ως boost παρά ως distortion.
Καμιά φορά λένε είχε και δύο screamers σε σειρά ώστε το ένα να πουσάρει το άλλο και αυτό με την σειρά του τον ενισχυτή ώστε να πετύχει τον naturally distorted ήχο που όλοι "γνωρίζουμε και αγαπούμε".
Πολύ σωστά τα παραπάνω, και αυτό είναι κάτι που κάνω κι εγώ, δηλαδή χρησιμοποιώ boosters και low gain overdrive πετάλια, είτε το καθένα από μόνο του είτε σε συνδυασμούς, ώστε να πετύχω την παραμόρφωση (ή μάλλον το crunch) που θέλω. Και αυτό όχι γιατί προσπαθώ να βγάλω τον ήχο του SRV, αλλά απλά γιατί σαν ηχητικό αποτέλεσμα αυτό με ικανοποιεί περισσότερο και ταιριάζει καλύτερα με αυτά που παίζω σε σχέση με μια διάταξη που παράγει υψηλά επίπεδα gain. Γι αυτό έχω δοκιμάσει πολλά πετάλια και πολλούς ενισχυτές, τόσο λαμπάτους όσο και solid state.
Εδώ πρέπει να πω ότι
σε γενικές γραμμές έχεις δίκιο, οι περισσότεροι solid state ενισχυτές που κυκλοφορούν σήμερα έχουν μάλλον στείρο και όχι ιδιαίτερα δυναμικό ήχο συγκρινόμενοι με έναν καλό λαμπάτο ενισχυτή.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ένας solid state εξ ορισμού δεν είναι δυνατόν να έχει καλές δυναμικές που μιμούνται τον ήχο ενός λαμπάτου. Το άλλο πρόβλημα με έναν καλό λαμπάτο είναι ότι αναπόφευκτα (μιλώντας και πάλι για χρήση στο σπίτι) δεν μπορείς να πάρεις τον ήχο που περιγράφεις χωρίς να τον ανοίξεις σε εντάσεις που για τους περισσότερους από εμάς θα ήταν απαγορευτικές. Πολύ θα ήθελα π.χ. έναν Blues Deluxe, αλλά όταν στο κατάστημα μπόρεσα να ανεβάσω την ένταση μέχρι το 3 πριν γίνει ενοχλητικός, φαντάσου πώς θα ήταν σε ένα μικρό δωμάτιο του σπιτιού μου. Οι μικροί λαμπάτοι πάλι (πάντα από τη δική μου εμπειρία) δεν έχουν πάντα αυτές τις δυναμικές. Εγώ τουλάχιστον έχω δοκιμάσει αρκετούς που με απογοήτευσαν. Γι αυτό λοιπόν, στην πορεία μου ως ερασιτέχνης κιθαρίστας έκανα μια στροφή και γύρισα ξανα σε solid state ενισχυτές, αρχικά για πρακτικούς λόγους και όχι (εννοείται) για λόγους ποιότητας ήχου. Ευτυχώς όμως σε αυτή την αναζήτηση πέτυχα μερικά πολύ ενδιαφέροντα μηχανήματα.
Πες μου λοιπόν, υπάρχει solid state ενισχυτής που να του βάλεις μπροστά ένα booster και αυτός να μεταβεί από καθαρά σε παραμόρφωση, αλλά όχι ότι κι ότι παραμόρφωση (μπούκωμα δηλαδή) αλλά σε "μουσική παραμόρφωση"?
Σού ανέφερα ήδη δύο (Αward Sessionette και Roland JC120). Ο μεν JC είναι γνωστός και μη εξαιρετέος, και θεωρείται από τους καλύτερους solid state ενισχυτές που έχουν κυκλοφορήσει. Αν δεις video στο youtube θα διαπιστώσεις ότι είναι και ευέλικτος και δυναμικός ενισχυτής από μόνος του, αλλά συνεργάζεται καλά και με πετάλια. Βέβαια στην πράξη είναι πολύ μεγάλος και βαρύς, και η ισχύς του τον κάνει ακατάλληλο για χρήση στο σπίτι.
Ο Award Sessionette από την άλλη πλευρά είναι ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα μιας σειράς ενισχυτών που κατασκευάζονταν στην Αγγλία τη δεκαετία του '80. Εϊναι ένας ενισχυτής με ΒΙFET προενίσχυση, με ισχύ 75 Watt και 12άρι ηχείο. Έχει δύο κανάλια τα οποία μπορούν να συνδυαστούν (ναι, παίζουν και τα δύο ταυτόχρονα) δίνοντας ιδιαίτερα μεγάλη ευελιξία και είναι ίσως ο πιο μουσικός και δυναμικός solid state ενισχυτής που έχω ακούσει. Μπορεί να πετύχει αυτή τη μουσική παραμόρφωση για την οποία κάνεις λόγο σε πολύ μεγάλο βαθμό. Εγώ τουλάχιστον τον βρίσκω καλύτερο σε αυτό το σημείο από αρκετούς λαμπάτους. Παίζει πολύ καλά σε χαμηλές εντάσεις (στο σπίτι συνήθως δεν ανεβαίνει πάνω το 09:00 με 10:00, εκτός και αν λείπουν όλοι οι γείτονες...
). Μού άρεσε τόσο πολύ που όταν βρήκα έναν στο ebay τροποποιημένο σε κεφαλή τον αγόρασα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Παρεμπιπτόντως το ίδιο περίπου μπορεί να κάνει και ο Fender Harvard, ένας άλλος ενισχυτής με FET κύκλωμα από τη δεκαετία του '80, αν και αυτός περιορίζεται από τη χαμηλή ισχύ (20W), τη μικρή καμπίνα και το 10άρι ηχείο. Πάντως με το boost ενεργοποιημένο γίνεται πολύ δυναμικός, αν και δεν συνεργάζεται το ίδιο καλά με όλα τα πετάλια που έχω δοκιμάσει. Εδώ να αναφέρω και τον Fender Princeton 112 Plus (65W solid state) τον οποίο είχα για μικρό χρονικό διάστημα και μού άρεσε φοβερά σαν χροιά, αλλά η ισχύς του ήταν για live, όχι για σπίτι. Πάντως από δυναμικές είχε σε αφθονία αν τον άνοιγες πάνω από το 2-3, οπότε και έτριζε ολόκληρο το σπίτι...
Και επειδή φαντάζομαι μιλάμε για συνθήκες κρεβατοκάμαρας, ή το πολύ, garage band καταστάσεις, ο άνθρωπος χρειάζεται ενισχυτή με low wattage (<=15W) που να αρχίζει να παραμορφώνει σχετικά γρήγορα, και όχι ενισχυτή με μεγάλο headroom όπως είπες, που για να αρχίσει να παραμορφώνει με ένα boost μπροστά πρέπει να τον έχεις σε πολύ μεγάλες εντάσεις.
Ναι, ίσως... ή έναν ενισχυτή που δεν θα είναι απαραίτητα χαμηλής ισχύος αλλά θα μπορεί να αποδώσει καλά και σε χαμηλές εντάσεις...
Όταν παραπάνω έγραφα ότι χρειάζεται ενισχυτής με "καλά καθαρά" δεν εννοούσα με "πολλά καθαρά". Το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Με solid state ενισχυτή, μόνο με κάποιο hybrid emulation ίσως να φτάσει κοντά σε αυτό που θέλει και σίγουρα ΧΩΡΙΣ πεταλάκι screamer ανάμεσα στην κιθάρα και στον ενισχυτή. Και πάλι αμφιβάλω να μπορεί να πετύχει να παίζει μαλακά με το δεξί και να ακούγεται καθαρά και όταν το δεξί του αρχίζει και "δαιμονίζεται", ο ενισχυτής να "σπάει". Χλωμότατο.
Noμίζω ότι σε αυτό το σημείο απάντησα παραπάνω και δεν καταλαβαίνω γιατί αμφιβάλεις. Αν μη τι άλλο αυτό είναι κάτι που μπορείς να το πετύχεις εύκολα με αρκετούς ενισχυτές, ρυθμίζοντάς τους στα όρια της παραμόρφωσης ετσι ώστε να καθαρίζουν ή να βρωμίζουν ανάλογα με το volume της κιθάρας και τις δυναμικές του παιξίματος. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερα δύσκολο.
Και εγώ Blues Junior έχω, και νομίζω ότι όταν θέλω, μπορώ να φέρω τον ήχο μου πάρα πολύ κοντά σε SRV.... Αλήθεια σας λέω. Δεν με πιστεύετε; Μα γιατί... Η μαμά μου, μου είπε ότι είμαι ολόιδιος...(καϋμένε Stevie, τρίζουν τα κόκαλά σου με αυτά που ακούς 
)
Σε πιστεύω, ανεξάρτητα από τη γνώμη της μαμάς σου. Αυτό που είπα ήταν ότι εγώ δεν κατάφερα να βγάλω τους ήχους που ήθελα από ένας Blues Junior, ενώ με άλλους ενισχυτές τα κατάφερα πολύ καλύτερα.
