Αγαπητε actr, αυτο που κανω ειναι οτι εξεταζω το νοημα της φρασης και δεν παιζω με τις λεξεις. Ο συγγραφεας λεει οτι η θρησκεια διδασκει στον ανθρωπο την ικανοποιηση απο τη μη-κατανοηση του κοσμου. Αν δεν λεει αυτο, τι λεει ; Πες μου εσυ.
Είπα εγώ οτι δεν λέει κάτι τέτοιο? 
Οχι δεν το ειπες και το ξερω οτι δεν το ειπες. Εχεις δικιο.
Συμφωνουμε λοιπον οτι ο συγγραφεας λεει πως η θρησκεια διδασκει στον ανθρωπο την ικανοποιηση απο τη μη-κατανοηση του κοσμου.
Οπως σωστα το εθεσες κι εσυ λεγοντας
«Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να αισθανθεί ικανοποίηση με την μη κατανόηση του κόσμου ......;;;» ειναι φανερο οτι η φραση αυτη χρησιμοποιει αναποδα τη λογικη και εξαπατα τον αναγνωστη.
Τωρα αν ο συγγραφεας το κανει επιτηδες ή ατυχησε σε αυτην εδω την φραση του ή εγινε λαθος στην μεταφραση ή στην αντιγραφη ή οτι ο στυλος του εγραφε απο μονος του, εγω δεν το ξερω αυτο, ουτε το εξεταζω, ουτε θελω να το κρινω.
Σημαντικο ειναι επισης οτι δεν λεει, αν προσεξες, απαραδεκτο, αποριπτεο, λανθασμενο, αμφιβολο, αποδοκιμαστεο, ανεπιτρεπτο, ασχημο κλπ αλλα οτι ειναι εναντιον. Εναντιον σε τι ειναι τελικα. Στην θρησκεια ή στην λογικη ;
Εγω στάθηκα σαυτή τη φράση σου..."Διοτι αν δεχθουμε οτι ο ανθρωπος ικανοποιειται με την μη-κατανοηση του κοσμου ειναι λογικο να δεχθουμε οτι ο ανθρωπος δεν ικανοποιηται με την κατανοηση του κοσμου."
Γιατί θάπρεπε να ισχύει αυτή η ριμάδα η φράση δεν καταλαβαίνω....
Πες οτι δεν ισχυει η ρημαδα. Τι ισχυει ; Οτι ο ανθρωπος ικανοποιειται και με τα δυο. Και με την κατανοηση και με την μη-κατανοηση του κοσμου.
Αυτο να ισχυει βεβαιως πραγματικα οπως και το αλλο ισχυει πραγματικα, δηλ. το αλλο ειναι οτι ο ανθρωπος ικανοποιειται με την κατανοηση του κοσμου.
Εφ’ οσον λοιπον ισχυει οτι ο ανθρωπος ικανοποιειται και με τα δυο, και με την κατανοηση και με την μη-κατανοηση του κοσμου, ο συγγραφεας δεν θα επρεπε να κατακρινει την ικανοποιηση που προερχεται απο την μη-κατανοηση του κοσμου. Ο συγγραφεας ομως την κατακρινει. Η σκεψη που εκανε αντιβαινει στον εαυτο της και παραβιαζει τους ορους που θετει η ιδια.
Το παραδειγμα σου τωρα το καταλαβαινω. Νομιζω οτι μπερδευεσαι επειδη ταιριαζεις το φτωχος με την μη-κατανοηση και το πλουσιος με την κατανοηση. Πρεπει να αποδειξεις οτι φτωχος=μη κατανοηση και πλουσιος=κατανοηση.
Φτωχος και πλουσιος ειναι εννοιες αντιθετες. Ασπρο-μαυρο. Οταν ειναι ασπρο δεν ειναι μαυρο. Οταν ομως δεν ειναι μαυρο δεν σημαινει οτι ειναι ασπρο. Ειναι πρασινο. Οι αντιθετες εννοιες αναιρουνται ταυτοχρονα. Ουτε ασπρο ουτε μαυρο, γινεται.
Κατανοηση και μη-κατανοηση ειναι εννοιες αντιφατικες. Ή το ενα ή το αλλο. Και τα δυο μαζι δεν μπορει να ισχυουν. Ή λευκο ειναι ή μη-λευκο. Ενα απο τα δυο. Οτι ειναι λευκο δεν ειναι μη-λευκο και οτι ειναι μη-λευκο δεν ειναι λευκο.
Δυο αντιφατικες εννοιες δεν αναιρουνται ταυτοχρονως. Ουτε λευκο ουτε μη-λευκο δεν γινεται.
Αν θελεις μπορουμε να μιλησομε για το παραδειγμα σου. Εγω στα λεω φιλικα απο ενδειαφερον και επειδη αξιζει.
