Τα αρχαία Ελληνικά, είναι σημαντικά, για να διαβάσει κάνεις κείμενα όπως αυτά που προανέφερε ο παππούς.
Μία πολύ μεγάλη ποικιλία κειμένων, την οποία μελετούν παγκοσμίως, από την εποχή του παππού μου (θεός χωρέστον) ενώ αντίθετα οι περισσότεροι Έλληνες δεν ξέρουν στην ουσία τι τους γίνεται, παρά μόνο ότι προέρχονται από τους Σπουδαίους Αρχαίους Έλληνες.
Σημαντικό είναι, όπως ανέφερε πάλι ο παππούς, ότι οι ρίζες των εννοιών των σημερινών λέξεων, βρίσκονται στα αρχαία.
Βεβαίως παππού, αυτό δεν θα σε κάνει να συνενοήσε καλύτερα με τους υπόλοιπους, μιας και άλλα θα λες εσύ άλλα θα καταλαβαίνουν αυτοί, χώρια που μπορεί να σε περάσουν για εξυπνάκια ή και εξωγήινο.
Όσο για το εκπαιδευτικό σύστημα, είναι τόσο ΜΠΟΥΡΜπου**αΛΑ, που πρέπει να αλλάξει ολόκληρο.
Σχεδόν όλοι οι καθηγητές κλαψουρίζουνε, δεν μας φτάνει ο χρόνος, για να σας παραδώσουμε την ύλη ενός χρόνου, αλλά αυτό μας επιβάλει το Υπουργείο (?!?#@$#$#%$$%#)
Μαθήματα που θα μπορούσαν να διδαχτούν ένα μόνο χρόνο ή σε περίπτωση ύπαρξης ελεύθερων ωρών, διδάσκονται ολόκληρα χρόνια, δίχως ο μαθητής να μορφώνεται.
Τις περισσότερες φορές, ο καθηγητής μπαίνει μέσα, λέει το μάθημα παπαγαλία και μετά φεύγει. (εδώ παππού κολλάει η αξιολόγηση)
Αντίθετα με τον μαθητή, που πρέπει να καταλάβει την ουσία του μαθήματος και σε τεστ, διαγωνίσματα και εξετάσεις, καλείται να απαντήσει, σε συνδιαστικές, πολύπλοκες ερωτήσεις και ασκήσεις, οι οποίες είναι πολύ προχωρημένες με τα όσα διδάχτηκε.
Τέλος, θα βοηθούσε, ένας τρόπος αξιολόγησης των μαθητών από την πρώτη κιόλας γυμνασίου, ώστε να εξετάζεται σε ποιούς τομείς έχει κλίση το παιδί και να γίνεται ενημέρωση παιδιού και γονέων για να προτείνονται κατευθύνσεις. Το δε λύκειο θα έπρεπε να είναι χωρισμένο σε πολύ περισσότερες και πιο εξειδικευμένες κατευθύνσεις και μαθήματα ανάλογα με την κάθε κατεύθυνση.
Το παρόν σύστημα δεν εξασφαλίζει τίποτα, παρά μόνο μία πολύ γενική μπούρδα, την οποία καλούν μόρφωση.
Για τα σημερινά δεδομένα, ο δάσκαλος που αποκαλείται δάσκαλος ή καθηγητής, έαν ήτανε όντως δάσκαλος, θα έπρεπε κάθε τέλος της χρονιάς να έχει παραδώσει στους μαθητές - φοιτητές μόνο το 1/3 του κάθε βιβλίου και να είναι ευχαριστημένος περισσότερο που οι μαθητές του το καταλάβανε και μπορούνε να χρησιμοποιούνε τις γνώσεις τους, παρά στο ότι κατάφερε να το παραδώσει.
Δεν είναι τυχαίο, ότι επι καιρό Πανελληνίων, μαθητές που μέχρι και πρώτη Λυκείου ήτανε "τούβλα", δευτέρα και τρίτη Λυκείου παίρνανε 2-3 ιδιαιτεράδες και πιάνανε βαθμούς τους οποίους δεν πιάνανε ούτε καλοί μαθητές.
Όσο υπάρχουνε φροντιστήρια και ιδιαίτερα, για τα όσα έπρεπε να γίνονται στο Σχολείο, ή στο Πανεπιστήμιο και όχι για παραπέρα μόρφωση, δεν υπάρχει λόγως να μιλάμε για τα Αρχαία, ή το κάθε άλλο μάθημα, αφού όποιο και να είναι αυτό, θα διδάσκεται ΑΜΠΛΑΟΥΜΠΛΙΚΑ με αποτέλεσμα την αποστροφή των μαθητών, όχι μόνο προς το συγκεκριμένο μάθημα, αλλά γενικότερα στον τρόπο παράδοσής του, παρακολούθησής του, μάθησης του, κατανόησής του.
Επίσης η πρακτική του κάθε μαθήματος, δεν πρέπει να περιορίζεται σε τετράδια και βιβλία. Έτσι μηδενίζεται η χρησιμότητα της γνώσης.
Τέλος, για την μόρφωση, δεν είναι υπεύθυνοι μόνο οι καθηγητές αλλά και οι γονείς.
